Çocukluk Aşkım

Siyah saçlar, siyah gözler, esmer bir ten. Çocukluk aşkım. Sevda. Çok küçüktüm, 5 yaşındaydım. Bir de yaşıtlarımdan bile daha küçük boyluydum. Sevda desen 14 yaşındaydı. Kocaman kız. Evlerine giderdim, küçük erkek kardeşi vardı bir tane. Ahmet. 7 yaşında bir çocuktu o da. Ablanla evleneceğim derdim. Maksat gıcıklık olsun. Tabii seviyordum sevmesine de, Sevda'yı ne kadar seviyorsam kardeşinden de o kadar nefret ediyordum. Ahmet "sen kimsin de böyle konuşuyorsun!" diye saldırırdı bana. Kavga ederdik. Sevda hep arkadaşlarıyla uzaktan bakıp gülerdi. Biz Ahmet'le birbirimizi yerken, hep "Allah Allah, bu neye gülüyor acaba?" diye düşünürdüm. Şimdi ben de o günleri gülerek, biraz da utançla hatırlıyorum.

10 yaşıma geldiğim günü hatırlıyorum. Sevda kocaman kız olmuştu. 19 yaşındaydı. Doğum günü partimi yaptım, pasta, mum falan işte bilirsiniz. Mumu üflemeden önce bir dilek tut dediler. Sanki gerçekleşecekmiş gibi. Sesli bir şekilde, "Sevda'yla evlenmek" dedim. Arkadaşı Serdar'la gülmeye başladılar. "Allah Allah.... Neye gülüyor bunlar oğlum?" diye yine düşündüm ben. 

Tam 5 yıl sonra anladım ben olayı. Bilin bakalım nerde? Sevda'nın düğününde. Serdar'la evlendiler. Düğüne bile zorla giden ben, olayı anlamaya başladığımda utancımdan yerin dibine girdim. Sevda'yla dans ettik düğünde bir de.... 15 yaşındayım düşünün. Takım elbiseyle. Ceket de benden büyük. Sevda'nın babası "hayırlı olsun damat" diye dalga geçiyordu benimle. Tabi daha 5 yaşında adama gidip, "kızınızı kendime istiyorum babacığım" dersen olacağı bu. Serdar koltuğunda oturmuş, bize bakıp gülüyordu. Herkes gülerken bir ben ağlıyordum. Gözlerim dolmuştu arkadaş. Bir yandan Sevda'yla dans ediyor, bir yandan da çaktırmadan Serdar'a bakıp, "o koltukta ben olmalıydım!" diye düşünüyordum.