Çok uzaklarda çarpan Anne kalbi

Burcu Göker 16 mart 2002 tarihinde Fransa Gençlik Orkestrası  bahar turnesinin son etkinliğ  Paris Chatelet  tiyatrosundakı konserin ardından 15 gün sonra gideceği A.B.D Newyork yolculuğunun hazırlıklarına başlamıştı. Gerçi bu hazırlıklara çok önceden başlamıştık. Bir ay süresince Newyork'da Juilliard' da Dekan Prof.Stephen Clapp ile misafir öğrenci olarak keman çalışacaktı. Ayrıca aynı sürede bir ingilizce kursunda yoğun ders almak istiyordu. Burcu bir yıldır Sorbonne Üniversitesinde İngilizce kurslarına devam ediyordu ama Tofel sınavını alması için bu eğitimin yeterli olmadığını düşünüyordu. Burcu sonraki yıllarda keman eğitimine  A.B.D de devam etmek istiyordu. Amerika'da eğitim yapabilmesi için Tofel sınavını alması gerektiğini biliyordu. Newyork'a gidecek ve hocası ile keman eğitimi ve yoğun İngilizce eğitimi yapacaktı ama nerede kalacaktı, Amerika vize sorunu vardı. İngilizce kursunu bile ayarlamamız gerekiyordu. Eksik olmasın bu arada Burcu'yu çok seven dostlarımız araya girdi. Çok eski bir arkadaşımın okul arkadaşı Newyork Türk Konsolosluğunda Eğitim Müşaviri olarak görev yapıyordu. Tek ümidimiz o hanımdı. Bir gece yarısı saat farkından dolayı orada iş çıkışı saatine denk düşüyordu, Paris'ten Newyork'u aradım. Amacım bana verilen telefon numarasından Kültür Müşaviri hanımla konuşmak ve ondan Burcu için kalabileceği yer ve gideceği lisan okulu konusunda tavsiye almaktı. Sabaha karşı yaptığım bu denizler ötesi konuşma çok duygusal geçti. Müşavir hanım yakın bir tarihte genç evladını kaybetmişti. Acılı bir anne ile evladını denizler ötesine göndermenin endişesini taşıyan anne kısa sürede duygusal bir yakınlık kurduk. Telefonun öbür ucunda benimle aynı yaşlardaki anne, kalacak yere gerek yok, benim evim müsait, benim evladım  gibi ben de kalabilir diyordu. Ayrıca lisan okulu ayarlamaya da yardım edeceğini söylüyordu. Bu bizim için çok büyük bir şanstı. Juilliard'dan hocasından davet mektubu da gelmişti. Şimdi işimiz Amerika vizesine kalmıştı. Çok ayaz bir sabah,  hava daha yeni aydınlanırken  Paris'teki Amerikan Konsolos'luğunun kapısında elimizde dosyalarımızla vize kuyruğuna girdiğimizde bu seyahatın gerçekleşeceğine inanmaya başlamıştım. Burcu Amerikan vizesini aldı, uçak biletleri ayarlandı, 31 mart 2002 tarihinde  uzun bir uçak yolculuğu ile Newyork'a doğru yola çıktı. Newyork' da uçaktan onu kimse karşılamayacaktı. Uçaktan inip treni bulacak, oradan otobüse binecek ve kalacağı eve gidecekti. Çok uzun ve zor bir yolu vardı. Çok endişeli geçen 24 saatlik bir sürenin sonunda gittiği evden arayan Burcu'nun sesini duyduğumda mutluluk ve huzurum yerine gelmişti. Burcu Newyork'a gider gitmez  hiç ara vermeden Juilliard'daki çalışmalarına ve lisan okulundaki yoğun eğitimine başlamıştı. Bu bir aylık süre Burcu'ye eğitim, yeni kişiler tanıma, bir başka ülkede daha hayata atılabilme cesareti verme konularında çok yardımcı oldu. Türkiye ve Avrupa'dakı keman eğitimi konusunda bilgisi vardı. Bu yolculuk Amerika'daki eğitim konusunda da bilgi sahibi olmasını sağladı. Bu bir aylık sürenin Burcu'ya sağladığı en önemli artı bilgisayar kullanımı konusunda edindiği deneyimdir. Sözünü ettiğimiz tarihlerde Fransa'da bilgisayar kullanımı çok yaygın değildi. Oysaki o tarihlerde Amerika'da çok yaygındı. Burcu  bu bir aylık sürede evinde kaldığı ailenin yardımı ile bilgisayar konusunda çok büyük deneyim kazandı. Ayrıca Paris'le muntazaman konuşması için bilgisayara ihtıyacı vardı. Burcu'nun bu bir aylık dönemde Newyorkta yaptığı çok olumlu aktıviteleri bir sonraki yazımda anlatacağım.