Çöp adam

Öğrendim unutulmamanın güzelliğini
Çöp adamlarla yapmıştım
İlk resmimi öğretmenime
İki öpücük kondurmuştu gözlerime
Benim için dünyanın en
Mutlu anıydı o an
Anlıyorum çöp adamın
Marifetlerini her an

Ben mutluydum
Öğretmenim mutluydu
Çöp adam mutlu
Yıllar geçti aradan umutlu.
Yine gözleri ışıltılı bir öğrenci
Karşısında dev bir adam
Duygusal dizeler dizmiş bir kağıda
Ve gözleri onda
Dizeleri okuyan dev
Gülüver'e dönüyor
Sevinçten midir nedir
Hem gülüyor hem ağlıyor