Çözüm

Cumhurbaşkanı önemle altını çiziyor:

-   Bugünkü durum, en az Kurtuluş Savaşı’ndaki koşullar kadar ciddidir…

Osmanlı’yı Kurtuluş Savaşı koşullarına sultanlar sürükledi…

Peki, Türkiye Cumhuriyeti içinde yaşadığımız koşullara nasıl geldi; kim getirdi?..

Terör belasından –kalıcı olarak- kurtulmamız için bu soruya ulusça, doğru ve gerçekçi bir yanıt verip veremeyeceğimize bağlıdır.

Sultanlar neler yaptı; niçin Sevr’e kadar gelindi?

Bugün neredeyiz?

Bulunduğumuz yere nasıl geldik?

Mustafa Kemal Atatürk, Kurtuluş Savaşı’nı Kürt, Laz, Çerkez, Pomak… ülkenin tüm halkı ile birlikte verdi…

Tüm halkı birleştirerek başardı; ayrıştırarak değil.

Milliyetçiliğin [ulusalcılığın] karşısında saf tutarak değil; milli hükümeti kurarak, milli birliği sağlayarak, milli bilinci yaratarak başardı.

Bölerek değil/ birleştirerek kazandı!..

Gidin Çanakkale Şehitliği’ne ülkenin her yöresinden insan var…

Gezin Meçhul Asker anıtını, Kürdü, laz’ı, Çerkez’i orada…

Şimdi ise, cenazeler bile ayrı…

Mezarlıklar birbirine cepheli…

Niçin böyle?

Mesele bu sorunun yanıtında anlaşmak, saf tutmaktır.

Aksi halde haber bültenlerinin ana haberi cenazeler olmaya devam edecektir.

Acılı aileler, ağlayan kadınlar, ne olduğunu anlamaya çalışan bebeler ve yeniden, her gün yeniden tekrarlanan korkunç bir senaryo…

Ve bu koşullarda siyasetin temel sorunu… İlle de başkanlık!

İlle de “ben!..”

İllaki, mukus talih!

Hayır bu bir talih değildir.

Bu ekilen tohumların, mümbit bir hale getirilen tarlalarda yeşermesidir…

-   Kanı yerde kalmayacak!..

Siyasetin sözü bu kadar güdüktür!

İnandırıcılığını artık yitirmiştir.

Çözüm: Gerçeklerin anlaşılmasıdır.

Bu noktadan yola çıkılmasındadır.

Yol, kalabalıklaştıkça kısalacaktır.

Aksi halde yol, bir çıkmaz sokağa varacaktır…