Dağlar Sizinle Güzel Dostlarım

Anamas dağı eteğinde vadinin yeşil örtüsüne kurular çadırlar iki yanında uzanan kayalıkların ve ormanın içinde pınar gözünde akan buz gibi suyun şelaleleri peşi sıra akıp giden güzellikler tarihin yükselen değerleri vardı…

Anamas dağının öyküsü, dede gölde yaşayan bir ailenin çocuğu hırsızlık yapar çocuğu asmaya kalkarlar oysa annesi hırsızlık yapmasını istemiş çocuk beni değil ‘’ANAMI ASIN’’ der o tarihten bu yana dağın adı ‘’AMAMAS’’ olarak bilinir…

İlk gecemizdi kamp ateşi yakılmış kamp arkadaşları gecenin sessizliğini eğlenceye dönüştürmüş, birbirinden güzel gitar eşliğinde şarkılar söylüyorlardı. Gecede dolunay vardı ve gecenin yıldızları, Ayşe bacı, gitar çalan öğrencileri, gecenin ilerleyen saatlerinde gurupta öyle bir yıldız parladı ki birden ‘’Mustafa Burçak’’ kardeşimiz sesi ve gitarıyla kamptakileri eğlencenin zirvesine taşıdı. Ertesi sabah dağın zirvesine çıkılacağının adeta habercisiydi.

Diğer kamplardan gelen dostların eğlenceye renk katmaları, adeta yanan kamp ateşinin gecemizde dostluğun sıcaklığını anlatıyor, gecenin sessizliğinde, seslerini dağın zirvesine duyuruyordu …

Uzaklarda kurulan bu kamp güzel bir zamanı yaşatıyordu. Bu güzel gece bitip tükenmez ırmak seslerinde akıp gitti…

Gece güne devrilmek üzereydi… Sabah güneşi çadırımı ısıtmaya başlaması ile artık daha fazla tembellik yapmamam gerektiğini düşündüm.
Gözlerimi açtığımda, karşı çadırda kalan kadının çığlık sesleriyle uyandım. Kampın içinde çocuklarının kaybolduğunu söylüyor telaş içinde etrafa koşuyordu kampın yanında muhteşem görüntüsü, yukarı doğru yükselen asırlık çam ağaçlarında yankılanıyordu. Yerimden kalktım uzun, uzun ağaçların iriliğini izleyip ufkumun yukarılarına doğru devam eden gövdelerini izledim. Ve sonra sesleri dinledim bir süre. Yapraklardaki titremeyi, bir yerlerde akan suyu ve bir yerlerde bitip giden yaşamı...

Sonra bir ses ulaşmıştı kampa, sabah erken yürüyüşe çıkan ‘’Yeğenim Mustafa’’ kamp yerine ilk gelen.
Kampa katılmadan üç gün önce elinden ameliyat olmuş elinin ağrısı yürümesini engellemiş olsada, buna rağmen onun doğaya olan sevgisini engelleyememişti…

Gün ilerlemeye devam ederken bizimle beraber kampta bekleyenler, zirveden dönenleri, beklemeye başladı. Aşağıda bu kadar kalabalığa rağmen zirveye çıkmak için gidenler daha cesurdu.

Bazen asla eşitlenmeyecek sevgiler yaşarız. Biri hep en çok sever. Diğeri ya sevmez ya da az sever…
Bu sevgide öyle bir şey işte! Sadece seviyoruz dağları, doğayı onun bizi sevmeyeceğini bilerek. Ve asla tehlikeli, soğuk yüzünü bizden esirgemeye çalışmayacağını düşünmeden severiz…

Çadırların kurulduğu yerde bir süre sonra kulağımıza tanıdık konuşmalar geldi. Orhan Bey eşi ve kızları ile kampı ziyarete geldiler.

Adeta guruba katılanlara mangal ziyafeti vermeye ve dostluğun sıcaklığını getirmişlerdi. Zirveye çıkanlar dönüşlerinde çadırın yanına yaktığımız sürpriz mangal ziyafetiyle karşılaştılar. Zaman gün batımıydı artık, Orhan Bey ve ailesini kamptan yolcu etme vakti gelmiş, çadırlar teker, teker toplanmaya başlanmıştı.

Bir taraftan dağ sevdalısı zirveye çıkmak için yola çıkan birkaç arkadaşımızın kampa dönmesini beklemeye başladık.

Bireysel istekler biraz neşemizi kaçırsa da, bu güzel organizasyonu gerçekleştiren,
Grubumuzun değerli üyeleri, 25 – 26 Mayıs 2013 Tarihlerinde Melikler yaylasında Kamp ve Anamas dağı tırmanış programın da emeği geçen Başta Dernek Başkanı ‘’Mustafa BÜYÜKKAFALI’ YA’’, Doğa Yürüyüşünün hazırlanmasında emeği geçen tüm dostlarıma çok teşekkür ederim…

Dönüş yolundayım artık dağların zirvesine uçaktan bakıyorum cam kenarında bindiğim uçağın; dönüş yolunda ise, en ön ve sol cam kenarında oturup penceremden tüm dostlarıma el sallayarak vedalaşıyorum bu güzel anılarımı İstanbul’a taşıyıp yolculuğumu tamamladım.

Yüzümü dağlara dönüp, dağlar sizinle güzeldi dostlarım. Sonsuz sevgilerimle…

Yorgun Kalemim