Daha çok dırdır...

Yaşasın! Erkeklerin hep dert yandığı dırdırı artık bende yapabiliyorum. Nasıl çok güzel dimi? Aslında çok feci bir durum olduğunun farkındayım. Ama maalesef bu farkındalık şu an için benim dırdır yapmamı engellemiyor.

Eskiden annem bazı şeyleri ne kadar çok tekrarlıyor diye içten içe düşünürdüm. Canm annem haklı tabii. Yanlış giden bir şeyleri eleştirdiğinizde eğer o şey devam etmiyorsa o konu hakkında konuşmayı kesersiniz. Ama ya yanlışlar devam ediyorsa ve sizde eleştirinin dozunu her geçen gün arttırıyorsanız...

Bu ruh haliyle düşünüyorum da sanırım koşullar beni de anneme benzetiyor. Bu son zamanlarda "A tıpkı anneme benzedim" cümlesini o kadar çok sarf ediyorum ki...

Niye?

Çünkü bu dünyada bazı işler kadınlara zimmetli ve açıkçası erkekler bu işlerin yürütülmesi konusunda pek de yardımcı değiller... Yani ne olur bir defa da kendi gömleğini ütülese veya bulaşıkları makineye dizse! Hadi ondan da geçtim, yerde gördüğü bir oyuncağı alıp oyuncak sepetine koysa...

Çünkü toplumda fedakarlık sürekli kadından ve anneden bekleniyor. Kadın evini düzenli ve temiz tutmalı, sürekli güzel yemekler yapmalı, mümkünse kendisinden beklenen sayıda çocuk büyütebilmeli ki yuvası mutlu olsun ve kocası mutluluğu dışarıda aramasın.

Peki bu durumda kadın dırdır yapmasında ne yapsın?

Benim önerim, daha şiddetli bir şekilde DIR-DIR yapsın!