Dalış

Sizler de benim gibi denize girerken uzun süre dalmadan ilerleyip üşümenin doruğunu yaşama mazoşistliğini gösterenlerden misiniz ???

Çözüm de basit oysaki, gerçi bir miktar cesaret gerektirmekte..

Bu sıkıntılı durumdan kurtulmanın yegane çaresi deniz seviyesi diz boyuna gelir gelmez suya kendini bir şey düşünmeye izin vermeksizin bırakmaktan geçer!!

İlk dalışta üşüme kaçınılmazdır ancak sonraki her dalışta su o ilk baştaki soğukluğunu geride bırakır, daha sıcak hissedilir su...

Üstelik başlangıçta duyulan üşüme korkularından da eser kalmaz ve nihayet alışılır denize pek tabii ki denizde kişiye..

Sizi bilmem ama ben yoruldum bu mazoşist üşüme hezeyanından ve karar verdim dibine kadar ıslanmaya bu hayat denizinde.

İlk iş hemen bu inatçı duruştan vazgeçmek , bir an önce sorgulamayı reddedip devrilen taş , devrilen odun misali bırakmak gerekli kendimi denizin sularına..

İşte bu kadar kolay aslında bu kurtuluş reçetesini uygulamak..

Bu reçeteyi uygulamanın diğer tarifi sorgulamayı reddetmekten geçer..

Sorgulama niteliğinden gönüllü sıyrılmak ; mükemmelliyetçilik kaygısından alabildiğine uzaklaşmak ve böylece <ı>“ basit ! ” olabilmek nihai hedefim...

İşin paradoks tarafı ise hedefe ulaşmak için beyni fazlasıyla yormanın, şartlandırmanın, düşünmenin nihai olarak sorgulamanın gerekiyor olması..

Hayatı , kendimi , çevreyi , toplumu , kedileri , bukelamunları , çorapları , turşuları vs. kafamdan , benliğimden uzaklaştırmanın yolu yine başlangıçta bunları sorgulamaktan geçiyor ama istenilen sıradanlığa ulaşmanın ne yazık ki tek yolu bu ya da benim bulduğum işe yarayan tek yöntem bu şimdilik.

O halde sorgulamayana kadar sorgulamaya devam..

<ı>Devam edecek...(belki)