Değin

bekdiğinden tiren kalkar oralı değil

nereye otursam toprak çekiyor çaresi yok

dolup dolup boşalıyor bütün adresler

sonra bütün adresler mektup zarflarında kalıyor

ne yazık bi kere bile çalmıyor kapıyı postacı

buruyor kapının zili kendi değinliğinde yekpare

olur olmaz şeylere önsöz olmak zor ses boğuk çıkıyor

evdeysem gel tekrar ve tekrarla

her akşam yatarken gözlerimi sokakta açıyorum

köşebaşında vurulmuş umudum

lambanın altına sığınmış yalnızlığımın yanından

siyah bi kedi geçiyor sürtüne sürtüne

alçak sesle bi şarkı boşalıyor üzerime yan pencereden

sırılsıklam bi yoksunluk ne başta var ne üstte

şehrin en dişlek yerinde teyellenmiş başıma gelenler

eğnim boyu sökülüp gider

bi rüzgar lazım şimdi sabrını zorlayan gözlerime

kirpik tutmazlığına uykumun diken diken

dönsün dönensin kendi oyuğunda kapaklarına dargın

yüzümü seslice yastığa koyayım dağılsın hevengin mürdüm rengi

babamın elindeki tesbih taneleri gibi camdan bakarkenki

bi rüzgar esmesi bi devrilmesi koca bi yaprağın dalından ki

konup kuşcana kalkan

1967doğumluyum. Lise mezunuyum. Okumayı ve yazmayı hep sevdim. Kelebek kanadı kırılganlığında bir ha..