Değmez mi?

Özenle yapılmış bir paket…
Tebessümle verilmiş sevgiliye…
Kime ne bundan…

Tüketim çılgınlığıymış… Boş ver desinler.
Tüketmiyor muyuz zaten…
Bugün de sevgili için tüketin…
Gözlerindeki sevinç ışıltısını görmeye değmez mi?

Ne günü olursa olsun,
Kim sevmez ki hediyeyi…
Almak da güzeldir, vermek de…
Hatırlanmak, değer verildiğini hissetmek güzeldir.

İçten verildiğinde;
Senin farkındayım demektir.
Seni seviyorum demektir.

Herkes bütçesine göre bir hediye bulabilir, sadece biraz zaman ayırmak yeterli.
Yine de bir erkek için sevgiliye hediye seçmek de oldukça zahmetlidir.
Kimimiz “Verdiğimiz değer konusunda sorun çıkmasın” kaygıları güderiz, pahalı hediyeler seçeriz.
Kimimiz bir tek kırmızı gül ile kendimizi mutlu hissederiz.
Hadi hiç paran yok... Ekonomik dardasın...
Bir şiir ezberle bari,
Ya da hiç olmazsa bir öpücük.

İmkanı olanlar! Evet, tüketim tuzağıdır, ama yine de size tavsiyem:
Boş verin sevgilerin nasıl basit bir tüketim metası haline geldiği politikasını,
Bugün son gün gidip hediyenizi alın…
Ve derin bir oh çekip “iyi ki almışım” duygusunu keyifle yaşayın.

Peki, sevgilisi olmayanlar, terkedilmişler, ayrı yaşayanlar...
Onlar bu hediye alanları, verenleri görünce üzülmeyecekler mi?
Üzülecekler belki,
Ama günün birinde onlar da yaşayacaklar bu duyguları.
Zaman bugünde donup kalmayacak ki.
Akmaya devam edecek.
Bugün hediye alanlar belki yarın o hediyelerine bakıp geçmişi anacaklar sadece.
Ve dünün yalnızlarına imrenerek bakacaklar.
Gün bugünken mutlu edelim, mutlu olalım.
Ne demiş eskiler:
Çam sakızı, çoban armağanı…