Dengesini Bozuyorsun Fikrimin

Kimi zaman yitiyor algım
Dengesini bozuyorsun fikrimin
Bilemiyorum ne kadar düşsün
Ne kadar gerçek
Kaybolup gidiyorum güzelliğinde
Değdiği vakit gözün gözüme..
Zamanın sınırları dahilinde
Aklini yitirmis filozoflar gibi
Yalnız varlığını düşlüyorum
Kendi varlığımdan bağımsız..
Bir milyon yıl düşlüyorum
Bir milyon yıl yetmiyor
Anlamaya seni...
Hayiflaniyorum sonra sahi
Bir milyon yıl az gelir sevmeye seni..
Sana sesleniyorum en yakınından
Nefesim ses olmuyor dudaklarının arasında
Kulağına erişemiyor ..
Öylece yitip gidiyor boşluğunda evrenin ..
Sonra yok kubbeyi indiriyorum dizlerinin dibine
Kozmosta ne kadar yıldız varsa
Düşüyor bir birinin peşine
Kapılıyorlar güzelliğinin yörüngesine
Sen bambaşka bir dünya oluyorsun
Bambaşka bir evren kuruyorsun
Bir tek gülüşünle...