Dengeyi bulmak

Uzun zamandır öğrencilerle birlikte yoga yapmadığımı daha önceki yazılarımda sizlere anlatmıştım. Gün geliyor; canım öğrencilerle birlikte akışlara katılmak istiyor. Öyle bir an gelince de kendimi hiç tutamıyorum. Bir anda öğrencilerin arasında kendimi onlarla birlikte asanaları yaparken ve onlarla bir asanadan bir asanaya akarken buluyorum.

21 Aralık kış gündönümünde iki dersim vardı. Bir sabah, bir de akşam... Kış dönümünde bedenimizdeki ateş elementini arttırmak ve bu soğuk kış günlerinde ısınmak ve köklenmek için 108 "surya namaskara" (güneşe selam) yapmaya karar vermiştim. Ne yazık ki; spor tesisinde derslerimiz bir saat ile sınırlıydı ve bu süre içinde 108 güneşe selam yapamazdık. O yüzden güneşe selam serilerini 54 ile sınırlayacaktım.

Sabah dersine başlamadan önce ders boyunca "surya namaskara" yapacağımızı ve yorulanların arada dinlenip akışı yeniden yakalamalarını söylediğim anda sınıftan itiraz sesleri yükselmeye başladı. O gün kimsenin güneşe selam yapacak hali yoktu. Herkes kendini yorgun hissediyor ve o yüzden de esnemek istiyordu. Bu da gündönümünün bedenimiz üzerindeki bir etkisiydi. Çoğu zaman öğrencilerin isteklerine kulak verir ve onların arzuları doğrultusunda bir ders yaparım. Ama o gün ne olursa olsun köklenmeye ağırlık verecek ve ayaktaki asanalara yoğunlaşacaktık. Beş set güneşe selam sonrasında ayaktaki asanalara yoğunlaşmaya başladık. Her zamanki "vinyasa" (akış) derslerinin aksine o gün "hatha" (güneş-ay) tarzı bir ders yapıyorduk. "Virabhadrasana I" (birinci savaşçı), "virabhadrasana II" (ikinci savaşçı), "trikonasana" (üçgen) ve "parsvakonasana" (yan açı duruşu) beş-on nefes beklediğimiz asanalardandı. "Hatha" tarzı duruşlarda uzun süre bekleyip derinleşmiş ve ayaklardan yere doğru köklenmeyi hissetmiştik. "Tadasana"da (dağ duruşu) gözleri kapatıp beklerken ayak tabanlarından yere doğru köklenmeyi fark etmeye çalışmıştık. 

Ayaktaki asanalardan sonra sıra yerdeki asanalara gelmişti. Yerde de köklenmeye devam ediyorduk. Köklenme sadece ayakların altından olmazdı. Yere oturduğumuzda "iskium" (oturma) kemiklerini hissederek o kemiklerden yere doğru uzayıp başın tepesinden yukarı doğru uzamayı fark etmeye çalıştık. "Dandasana" (asa duruşu), "janu sirsasana" (baş dize duruşu), "paschimottanasana" (yerde öne eğilme) ve "marichyasana" (Bilge Marichy burgusu) oturarak köklendiğimiz duruşlardandı. 

Öğrencilerin isteklerini de göz önünde bulundurmuştum. O gün herkes bedenini esnetmek istiyordu. Bacakların arkasındaki "hamstring" kaslarını, bacakların önündeki "kuadriseps" kaslarını, bacakları dışa döndüren kasları ve kasık kaslarını esnetmek için sırasıyla "paschimottanasana"yı, "half saddle" (yarım eyer duruşu), "sleeping swan" (uyuyan kuğu) ve "dragonfly" (helikopter böceği duruşu) yapmıştık. "Half saddle" duruşunu diz sorunlarından dolayı yapamayanlar için "ardha bhekasana"yı (yarım kurbağa duruşu) "sleeping swan"ı yine aynı sorunlardan dolayı yapamayanlar için de "eye of the needle"ı (iğne deliği duruşu) alternatif olarak göstermiştim. En son "dragonfly"da öne eğildikten sonra sağa ve sola burgu ile bedeni dengelemiştik.

Yere uzandıktan sonra "jathara parivartanasana" (karından burgu) ve "savasana" (derin gevşeme ve dinlenme pozisyonu) ile dersi sona erdirmiştik.

Akşam grubu ise 54 güneşe selam yapmaya gönüllü olmuşlardı. O akşam ben de öğrencilerle birlikte akışlara katılmak istemiştim. Ben de ateş enerjisini hissetmek ve köklenmek istiyordum. Gözlerimi kapatmak ve sevdiğim "mantra"lar eşliğinde o asanadan bu asanaya nefeslerimle akmaktı amacım.  Güneşe selam A serileriyle başladık derse. Her beş setten sonra "tadasana"da gözleri kapatıp dinleniyorduk. 20 "phalakasana"lı (sopa duruşu) güneşe selam serisi sonrasında "anjaneyasana"lı (alçak hamle duruşu) güneşe selamlarla devam ettik. Beş seti de böyle tamamladıktan sonra beş set "chaturanga dandasana"lı (alçak şınav) güneşe selam yaptık. Tekrar "phalakasana"lı güneşe selam serileriyle devam ettik. Son dört seti ise güneşe selam B serileriyle tamamladık. Nefes ver "chaturanga dandasana" nefes al "urdhva mukha svanasana" (yukarı bakan köpek). Nefes ver "adho mukha svanasana" (aşağı bakan köpek) nefes al "virabhadrasana I" (birinci savaşçı) nefes ver "chaturanga dandasana"… Sonra sol ayak önde birinci savaşçı ve yine aynı seri... Ayağı bakan köpekte beş nefes dinlenme... Ve son dört seti de bu şekilde hızlı bir akışla tamamladık.

54 güneşe selamı bitirdiğimizde "tadasana"da gözler kapalı köklenmeyi iyice hissettikten sonra "malasana" (dua tespihi/çelenk duruşu) ile çömelmiş ve yere oturmuştuk. Ne yazık ki dersimizden sonra bir ders daha vardı. Bir an önce öğrencileri dinlendirmek ve dersi bitirmek zorundaydım. Bu yüzden bağdaşta omurgayı sağa ve sola doğru büktükten ve rahatlattıktan sonra kısa bir "savasana" ile dinlendik.

Soğuk, kasvetli, karanlık ve kısa kış günleri... Uzun kış geceleri... Eşitsizlik ve dengesizlik... Hava elementi... Ve ders boyunca yükselen ateş elementi... Bedenlerin ısınması ve ürettiğimiz ateş ile yeniden dengeyi bulmak... Ayakların altından köklenmek... Toprağı hissetmek... Ve dengeyi bulmak... Öğrencilerin istekleri ve öğretmenin planladıkları arasında dengeyi bulmak...