Deniz Dibindeki Mayo

Geçen yaz Çeşme Ilıca Karabina Oteli önünden her zaman yaptığım gibi paletler ayağımda gözlüğü takıp sık sık denize girerim.

Huyumdur; denizin o pırıl pırıl suyunun ve kıyılarının kirletilmesini içime hiçbir zaman sindirememişimdir…

Her denize girdiğimde kıyı kıyı suyun dibini yoklar ne yazık ki birçok plastik ve cam şişe görürüm. Onları tek tek toplar kıyıdaki beton duvara sıralar, sonra denizden çıkıp hemen çöp bidonlarına atarım.

Bu titizliğimden ötürü bütün çevre esnafı ve tanıdıklarım bana gönüllü deniz temizlikçisi derler.

O gün yine her zamanki gibi öğleden sonra, güneşli güzel bir havada ve İmbat rüzgârı Yıldızburnu tarafından hafif hafif eserken ben denize girip kıyı kıyı dolaşıyorum…

Bir şişe bir şişe daha, derken ne kadar dolaştım bilmiyorum. Şişeleri kıyıya koyup, tekrar daldığımda denizin dibinde bir karaltı gözüme ilişti, denizi kirletmesin diye dalıp elime aldığımda onun bir kumaş parçası olduğunu, ama biraz daha dikkatli inceleyince mayo olduğunu anladım.

Aldı mı şimdi beni bir merak, bunu kim düşürmüş olabilir diye kıyıya doğru yüzerken Kumrucu Şevki’nin önünde kıyıda bankta oturmakta olan iki genç gözüme ilişti, biri bayan.

Şaka yapmayı çok severim, hemen kafamda bir şimşek çaktı, o iki gencin önünden geçerken biraz da yüksek sesle, “İyi hoş bu mayoyu düşürdün de, dışarı nasıl çıktın be adam.” der demez, genç bayan kahkahayı koyuverdi…

Ben biraz ötede beton kıyıya elimde mayo, demir merdivenden yukarı çıkarken genç bayan hala gülüyordu…

Şahin Özşahin