Dertsiz mistikler

Tükeneceğim günü,

bir tuhaf sandaldan indirdim ve anlamlara bindirdim,

tam da sarı saat yolcularını.

Kim bilir?

Belki, ölmeden ölüyordur,

söylenecek gibi insanlar.

Belki de bu yüzden derinliklerinden cebinin,

hayret bir adamlık çıkaran olacaksa,

önce dursun,

sonra vurulsun,

sussun seni affedenden.

Yeter artık diye hayatından haller çıkaracak olanlar,

sıraya girseler çok mu sabahları?

Bırakın ölüleri ki,

küsmesinler ahiretliklerde.

Pişman olup da geri dönmeye çalışanlara kapılar yapılsın,

bir de kırılsın olur mu?

Ağabeylerden özlemler,

ölümlülerden mezarlar olsun olur mu?

Ne dersin?

hatta istersen,

gitsin dertsiz mistikler .