Dolduramayasın

O sana ne desin ki?

Tutacağın bir ışığın parlaklığından dönüldü,

hep sola hep sona doğru .

Sonraları tut ki bir yavrusu oldu,

ceylanın.

Sana ne ki ölümlülerden.

Sadece zamanı söyle bana ki,

tutayım bana küsmüş ellerinden,

hepsizlerin.

Seninle bir sen daha olacağım ki,

yalnız kalmasın toprağın,

kumların altları.

Işıklarla karşılıklı oturmak hala benim mi sanıyorsun?

Sattım artık onlarımı,

sana benzeyen kuruşlardan tam tamına üçlere,

beşlere,

fiyatlara.

Sevgilerimi geçtim ve sürdüm kendimi öyle bir boşluklara ki,

dolduramayasın.