Derviş Ahmet!

Derviş Ahmet küfürbaz biriydi. Şeyhinin o kadar nasihatine rağmen bu huyundan vazgeçemiyordu. Şeyhi bir gün bir bakla tanesini okudu ve Derviş Ahmet’e verdi!

“Bunu dilinin altına koy! Küfür edeceğin zaman aklına bu nimet gelir, etmezsin!” Dedi.

Derviş Ahmet ağzında bakla olduğu müddetçe küfür etmedi.

Yağmurlu bir günde Şeyhiyle beraber giderlerken bir evin penceresinden bir hanım başını uzattı, bunlara seslendi.

“Şeyh Efendi biraz durur musunuz?”

Durdular yağmurun altında! Herhalde bir hastaya dua edilecek diye beklediler! Beş dakika geçti, on dakika geçti, yarım saat geçti, ses yok! Neden sonra pencerede gene göründü kadın!

“Tamam Şeyh Efendi, gidebilirsiniz!”

“Hanım niye beklettin bizi Allahın bu yağmurunun altında?” Diye sordu Şeyh!

“ Şeyh Efendi, tavuk yatırdık da kuluçkaya; tavuğun altına yumurta konulurken kavuklu birine bakılırsa piliçler tepeli çıkar demişlerdi bize! Onun için beklettik sizi!”

Şeyh, Derviş Ahmet’e döndü!

“Ahmet, çıkar şu baklayı ağzından artık! Tam zamanıdır evladım!” Dedi!

Yahu daha dün aldık ağzımıza baklayı!

Çıkarttırmayın hemen!