Dışarı Çıkmak

Kapıyı çekip çıkmak değil.

Dışarıya don gömlek çıkılmıyor.

Ve içeride de takım elbiseyle oturulmuyor.

Dışarının elbisesi başka içerinin başka.

Her giriş çıkışta elbise değiştiriyorsun.

Saçını başını tarayıp kendine çeki düzen veriyorsun.

Ve bunu karşı bakkala ciklet almaya giderken bile yapıyorsun.

İşin gereği günde on kere çıktığın oluyor.

Evdekilerin ihtiyaçları hiç bitmiyor. Hele de bir benim gibi Sirkeci hamalıysan bakkala git, manava git, ekmek almaya, hastaneye, postaneye, düğün dernek, neme gerek…

Kapıda versek, içeri girmesek çünkü çıkmak zor.

Ağalar beyle bilmez onların her şey önüne gelir.

Kurtulmak için suç işleyip hapse girmeyi bile düşündüm ya nur yüzlüyüm adam öldürsem inanmazlar.

Bana kimse acımıyor ama ben kendime acıyorum.

Sadece ayakkabıları giyip çıkarmak bile zulüm.

Bence insan dışarıya doğarken girmeli ölürken çıkmalı.

Benim gibi insanlar olduğunu düşünerek bu satırları yazıyorum.

Bu ağlak yazı için cümle okuyucu tebaasından özür dilerim.