Doğan Avcıoğlu da "mumsöndü" iftirasını savunmuş!

SEN DE Mİ, DOĞAN AVCIOĞLU,

Şu ellerin taşı hiç bana değmez,

İlla dostun bir tek gülü öldürür beni

İlk sayısı 20 Aralık 1961 tarihinde yayınlanan YÖN dergisinin Editörü ve Başyazarı Doğan AVCIOĞLU, Derginin ilk sayısındaki başyazısını; “Türkiye’nin kurtuluşu sosyalizmle olur” şeklindeki tümceyle bitirir.

Aralıklarla 30 Aralık 1967 tarihine kadar toplam 222 sayısı yayınlanan ve Türkiye’nin siyasi ve entellektüel tarihinde benzersiz bir konumu olan YÖN dergisi, Doğan AVCIOĞLU, İlhan SELÇUK, Mümtaz SOYSAL gibi önde gelen yazarlarıyla,  o güne kadar yasaklı olan ve uğruna komünistlerin ve sosyalistlerin suikast, hapis, sürgün, siyasal linç… vb. zulümlere katlandıkları “sosyalizm” ideolojisini legal düzlemde savunulabilme gücüne kavuşturmuştur.

Bu niteliğiyle YÖN dergisi, aynı yıl kurulan TİP’yle birlikte yerleşik tabuların yıkılmasında ve sosyalizm fikrinin geniş kitlelere tanıtılmasında eşsiz bir rol oynamıştır.

Tüm devrimciler gibi, naçizane “sosyalizm” fikrini benimsemiş olan bencileyin de düşünsel gelişimimize sağladığı bu eşsiz katkısı nedeniyle Doğan AVCIOĞLU’na şükran borcumuz bulunduğu kanaatindeyiz. Bu sebeple Doğan AVCIOĞLU’nun tüm kitapları, her devrimci, Atatürkçü ve sosyalist gibi bizim de kitaplığımızın baş köşesinde bulunmaktadır. Ve her birini satır satır okudum.

Sosyalizm fikrinin ülkemizde özellikle okur-yazar (ve aralarında benim de olduğum) aleviler nezdinde özellikle kabul gördüğü bir gerçektir.

Ve işte tam da bu sebeple, yıllar önce tespit etmiş olduğum ve birkaç yayınlama girişimimden sonuç alamayınca bekleme odasına aldığım ancak yüreğimde açtığı yara her geçen gün büyüyen derdimi anlatayım dedim.

“Dert” diyorum, çünkü bugüne kadar kimsenin gündeme getirmemiş olduğu göz önüne alındığında fark edilmemiş olabileceğini düşündüğüm bu konuyu gündeme getirmenin Doğan AVCIOĞLU’nun isminin büyüklüğüne küçük de olsa bir olumsuz etki yapması her Türk aydını gibi benim de içimi acıtacak.

Ama öte yandan konunun kendisi zaten yüreğimi dağlamış!

Hızır Paşa’nın “taşlamayanların ölümle cezalandırılacağı” emri karşısında, ölüm cezası almamak için taş yerine kendisine gül atma kurnazlığı yapan Ali Baba için söylediği;

Şu ellerin taşı hiç bana değmez,

İlla dostun bir tek gülü öldürür beni

dizelerinde anlatıldığı üzere, gördüğümüzde yüreğimize ok gibi saplanan aşağıdaki sözleri de bizi yaralamıştır.

“…Engels, “Ailenin, Özel Mülkiyetin ve Devletin Kökeni” adlı yapıtında, “sürü”den devletin kuruluşuna kadar geçen süreci, ailenin evrimiyle açıklamaya çalışır. Engels’e göre, önce sürünün içinde her erkeğin her kadına, her kadının her erkeğe ait olduğu ilkel bir durum yaşanmıştır…. kaynaklar, Orta Asya topluluklarıyla ilgili topluca aşk törenlerini anlatırlar. “Mumsöndü” bunun zamanımıza kadar uzayan kalıntılarıdır' (Türklerin Tarihi Birinci Kitap – Tekin Yayınevi – İstanbul 1979 S. 226,227.)

Anlatımda bahsi geçen “mumsöndü”nün, alevilere yönelik ağır itham olduğu açıktır.

Bu yaralayıcı ithamın Doğan AVCIOĞLU gibi bir büyük devrimcinin, tüm Atatürkçülerin, devrimcilerin ve sosyalistlerin başucu kitabı haline gelmiş “Türklerin Tarihi” adlı eserinde bu şekilde yer almış olmasındaki talihsizliği aydınlarımızın dikkatlerine sunmanın ızdırabı içindeyim.

Yine de müteşekkiriz sana Doğan AVCIOĞLU, diliyorum ki  bugüne kadar bizlere ışık olmuş kitaplarındaki büyük aydınlık bu karanlığı görünmez kılsın, nur içinde yatasın.

Kenan IŞIK