Doğum Günüm Kutlu olsun.

Bugün benim Doğum Günüm. Yaşamımda 67 yaşımı bitiriyorum. 67 uzun yıl. Bir an yazarken takdim tehir yaptım ve 76 yazdım. Diliyorum ki o tarihi de yazmak nasip olur.

Bu sabah uyandığımda bir an ne kadar şanslı olduğumu düşündüm. Şu anda Marmara Denizinde bir adadayım. Ege'nin sıcağı, İstanbul'un kirli ve boğucu havasından sonra dün gece buranın serin ve rüzgarlı havası bana çok iyi geldi. Size ne kadar şanslı olduğumu anlatıyordum. Şanslıyım çünkü ufak tefek rahatsızlıklar hariç sağlığım yerinde. Hoş belki de ben öyle sanıyorum. Belki vücudümde bazı hastalıklar başlamış olabilir. Ama diyorum ki bir yerimde bir kötü hastalık olsa yaşama sevincim, takadim olmaz değil mi. Öyle kafama ilerde olabilecek hastalık varsayımlarını takarak kendimi şimdiden mutsuz etmek istemiyorum. Sağlıklıyım dedim ama yerden bir şey alrken zorlanıyorum, Belim , dizlerim sık sık feryad ediyor. Ama bu yaştan sonra  kabakulak, su çiçeği olacak değilim ya. Romatizma, tansiyon falan gibi yaşıma yakışır hastalıklar olacağım tabii ki.

Şanslıyım dedim , çünkü eşim çocuklarım sağlıklı ve sorunlarını hemen hemen halletmiş durumdalar. Evet kızlarım benden uzakta, eşimde yanımda değil şu anda. Ama onların dünyanın başka yerlerinde bile olsa mutlu, sağlıklı olduğunu bilmek çok huzur verici.

Şanslıyım çünkü, ele güne muhtaç olmadan maddi, manevi yaşamımı sürdürebiliyorum. Gözlerim görüyor, kitabımı okuyup, yazımı yazabiliyorum. Biraz zorlanarak da olsa gideceğim yerlere ulaşabilecek hareket kabiliyetine sahibim. Herşeyden önemlisi aklım, fikrim yerinde.

Bugün 67 yaşımı bitirdim dedim. Yaşlanmak zor, yaşlanmak yaşam kalitesinin bozulması diyorlar ama. Bir de olayı başka cephesinden alın. Yaşlanmak bir dolu anı biriktirmek. Kendimi şu anda çok zengin hissediyorum. Anılarım, dostlarım, benim en büyük zenginliğim.

Yaptığım eğitime uygun bir yaşgünü yazısı oluyor galiba. Tam bir İktisatçı, muhasebecinin yazacağı türden. Bir tarafta alacaklar, bir tarafta borçlar. Hep şanslıyım diyorum ama zaman zaman ne kadar şanssız olduğumu da düşünmüyor değilim. Medya'da gördüğüm resimler, , okuduklarım, yaşadığım ülkemde, çevremde gerçekleşen olaylar beni de her kişi gibi, zaman zaman ümitsizliğe sürüklüyor.İşte o ümitsiz anlarımda güzel şeyler düşünmeye çalışıyorum. Ağaçlar, kuşlar, doğa bana o dönemlerde iyi bir sığınma oluyor.

Bugün benim bundan sonraki yaşamımın ilk günü. Umuyorıum ki bundan sonra ki günler bana ve herkese mutluluk , sağlık, herşeyden önemlisi barış dolu günler getirir. Artık gazetelerde kötü olaylar okumak, televizyon ve radyolardan kötü olaylar duymak istemiyorum.

Çok şey mi istiyorum acaba?