Doğum kontrol hapı ve herkesi atlatan İrma

İrma’ya doğum kontrol hapı verdiler.

Yaşı çok küçüktü, bünyesi hamileliği kaldıracak güçte değildi.

Üstelik ailesi şimdiden çoluk çocuğa karışmasına razı olamazdı. Hem de tam o sırada yeni bir ev yaptırmışlardı, taşınacaklardı. Bu telaşe içerisinde, hamile bir kadın ve hemen arkasından bakım isteyen bir lohusa ve yeni doğmuş bebekler, olacak iş değil.

Bu yüzden veterinere gidildi.

Ha, söylemeyi unuttum galiba. İrma dünya tatlısı bir dişi kedi!

İrma’nın insan annesi, durum uygun olduğunda kedi torunlar istiyordu tabii ki. Veterinerin kısırlaştırma teklifini reddederek, başka bir çare istedi. Veteriner hanım da, çok etkili olan doğum kontrol haplarını önerdi. Haplar alındı, veterinerin tarifine tam uyularak, saati saatine İrma’ya yutturuldu. İrma mahalledeki mutlu gezintilerine devam etti, annesi mutlu mutlu kendi işlerine daldı, günler, haftalar geçti ve günün birinde İrma’nın annesi hışımla veteriner hanımın muayenehanesinden içeriye daldı. Elindeki kafeste, karnı burnuna dayanmış, mutluluğu suratından okunan bir İrma oturuyor, kuyruğunun ucunu mutlu mutlu sağa sola kıpırdatıyordu.

İrma’nın insan annesi, kafesi veteriner hanımın burnuna doğru uzatarak haykırdı:

“Hani çok etkiliydi bu haplar? Ben size bu kadar para ödedim. Şimdi bakın şu hale! Ne yapacağım ben şimdi?”

Veteriner şaşkındı. Kadıncağızı yatıştırmaya çalışarak, ilaç firmasını arayacağını söyledi. İlaç firması, üzerine hiçbir sorumluluk almıyor, hapların doğru ve düzgün verilmesi halinde sonucun yüzde yüz olduğunu iddia ediyordu. İrma’nın insan annesi bu iddiaya ve bir kediye doğru zamanda hap veremiyecek kadar aptal olduğunun ima edilmesine daha da kızdı ve planlarını altüst eden bu durumdan dolayı hem veterinere, hem ilaç firmasına, hem kaderine verip veriştirmeye başladı.

Sonuçta veteriner hanım, İrma’ya ve doğacak olan yavrularına, yeni eve taşınılıp yerleşilinceye kadar muayenehanede bakmayı teklif ederek, bir anlaşma temin edebildi.

İrma kendisi gibi dünya tatlısı dört yavru doğurdu muayenehanede. Ailesi yeni eve taşınıp yerleşinceye kadar da, yavrular epeyce ayaklanıp, muayenehanenin koridorlarında koşmaca oynamaya başlamışlardı bile.

Birkaç gün sonra İrma’nın annesi, kızını ve torunlarını almaya geldi.

Ama o, bağırıp çağırıp hakkını arayan kızgın yaratık gitmiş, yerine mahçup bir eda ile gülümseyen, barış çubuğu içmeye hazır, yumuşak başlı ve nazik biri gelmişti.

“Ben “ dedi “Herkese karşı biraz haksızlık ettim galiba!”

Veteriner meraklandı, nedenini sordu.

“Yeni eve taşınırken, eski banyodaki dolapları da yerlerinden oynattık. Lavabonun altındaki dolap, İrma’nın her zaman severek saklandığı bir yerdi. Onu kaldırdığımızda, banyonun zemininde, İrma’ya yutturduğum bütün doğum kontrol haplarını, eksiksiz olarak bir yığın halinde bulduk. Pembe renkli küçük haplardan oluşan bir yığın. Anlaşılan İrma , benim her seferinde, hapı ona yutturduğumu zannettiğimden hemen sonra, dolaba girip, hapı ağzında sakladığı yerden çıkarıp oraya tükürmüş. “

Veteriner hanım bunu duyunca gülmeye başladı:

“Demek İrma anne olmak istemiş ve kimsenin planlarını bozmasına izin vermemiş. Hepimizi atlatmış yani.”

İrma’nın annesi de gülüyordu şimdi:

“Evet, sonunda hapı yutan da ben oldum aslında.”

Alıntı: Coopzeitung