Donarsa yüreğim

Kar yağıyor; sıcak kalbime dokunan bu her tane buhara karıştı. Tutamaz bu kar, tutarsa ölümüm olacak kadar buz kesmiş olmalıyım. Kapattıramam bana geleceğin yolu, gelmek istersin diye tuzak kurduramam. Soğuk biliyorum, ama bana bir dokunsan, bin ısıtırdı aşkım...

Yağmur yağar; durduramam. Her damlasında ezik yaşlarım var. Her fırtınada saçlarımın kokusu, her gök gürültüsünde çırpınışlarım var. Acım var, hükmüm yok. Benim sokağımdan akan her yağmur birikintisi tuzlu, her gündüz gece sensiz.

Güneş açar; yüzüne dokunur sıcaklığı da kıskanmam. Onda benim ellerim var, sen bir uzak kalsan bin azalan sıcaklığım dolu. O doğar, çünkü hala batmamış bir umut kapımda. Senin döneceğin yolu aydınlatmakta inadım, ümidim, söndüremedim...

Artık rüyalarımda yoksun. Düştü düşüyorum dik bir uçurumdan. Ellerim kanıyor tutunduğum dalda. Dal senin güçsüz aşkın, kırılıyor avucumda; kırıldıkca daha çok can acıtıyor, daha çok yoruyor benliğimi.

Bitkince dayanır başım pencere pervazına. Belki saatler geçer orada anlamam. Hayallere karışırım görünmezliğimde, hayallerimde hüsranda boğulur gecenin bir yarısı. Çıt çıkmaz evimde, müzik çalmaz. Ya duyamazsam derim gelişini, ya duyamazsam seni. Nefesim camımda buğu, buğuda yaşlarım yol.

Bir kar tutsada yüreğim donsa, ölümüm olacak kadar buz kesmiş olsa. Geç kaldın o zaman sevgilim, geç...

Sevinç ŞARLI