Dünü günü unutmak

Güneş bir mızrak boyu.

Hani  her  şey  yolunda ,

Bulutlar toplanmış  yağacak.

Suya  kanacağım ,

Suya kanacak toprak derken

Hani deli  bir rüzgar gelir de

Dağıtır  ya  bulutları

Tozu  dumana  katar da

Göz gözü görmez ya

İnsan önce ben’ini kurtarmaya kalkar da

Sonra yakın benler için uğraş verir ya

İşte o dem  güneş  doğmadan  batar

Kocaman bir göz olup ta bakarsan

Gördüğünün  kimine şaşar

Kimini el atıp kalbine koyar

Kimini   Isıtır , sararsın .

Çöreklenir  beynine  kimisi

Kimisi  sessizce çıkıp gider.

Yorulur kırılır  yaralanırsın

Bir pişmanlık dalgası  yayılır

Çalkalanır durursun

En iyisi  günü  unutmak  der  uyursun

Dünü  unuttum

Güne salyangoz kabuğundan çıktım.

Güne merhaba .

Suda balığa , balıkta pula, pulda parıltıya ,merhaba.

Zamanın sırtına binip giden karanlığa,

Martının kanadından süzülen  rüzgara merhaba.

Kasları donmuş, mecalsiz ayaklara.

Aç duyguların  peşindeyim  yine , yitik sevdaların.

Sevdası yiten kıza merhaba..

Sazlıkta  güneş, ansızın  gülümsedi  sislerin arasından,

ilk öpüşün sıcaklığı yürüdü kanımda sanki,

Hızla  fırlayıp, sonra şıpırtıyla suya  dalan sazan

Yine gösteri peşinde…

Dünü ve günü unuttum.

                                                        Sebahattin Dündar

                                                             26 eylül 2004