Düşlerim artık (ç)engelsiz…

18/08/2011 

Koşmak bir bahar günü kırlara, bir demet papatya toplayıp o küçücük elleriyle uzatmak annesine. Ya da sahil kenarında yürümek, dalgalarla boğuşmak, kahkahalarla… Çim bir sahada, topraklı bir zeminde hiç fark etmez, boş bir arazi de mesela top oynamak arkadaşlarla. 

Bunlar sıradan yapılabilecek basit şeyler gibi görünüyor olsa da fiziksel bir engeliniz varsa işte o zaman önem arz eder. Önem arz etmeyi bırakın hayatınızın bir parçası olur. Bunlar görünen açıkta olan engellerimiz bir de kendimize koyduğumuz engellerimiz var. İşte onların tedavisi içinde öncelikle farkında olmak ve istemek gerekiyor iyileşmek, değişmek için. Kimi zaman gururunuz engeldir, kimi zaman bencil yönünüz kimi zaman cimriliğiniz kimi zaman da zaaflarınız koca bir engel olarak çıkar karşınıza/karşımıza. Dillenmez dile gelmez bilinir hissedilir. 

Etraftan duyarsınız bir yerlerde vakıf, dernek vs. çatılar altında bir takım çalışmalar yapılır. Bizler bazen ön yargılarımızla deriz ki, bunlar ne yapıyor? İşleri para toplamak, yardım almak başka ne işe yararlar. Nasıl ki her konuyu, işi suiistimal edenler varsa bu kuruluşları da yine bu şekilde kullananlar vardır şüphesiz. 

Dünya yaşlılık derneği sadece çocukların değil fiziksel engellilerin de sesini duyurmaya kararlı. ENSEV vakfına yapılan ziyarette vakfın başkanı Birol Balaban’la yaptığımız görüşme oldukça etkileyici ve düşündürücüydü. Burada, diyor her yaşta hastamız var ama beş yaşında bir çocuğu düşünün. Onun yürümesi demek önünde Allah kaç yıl ömür verdiyse mesela;50 -60 yılını kimseye muhtaç olmadan yaşamasına yardımcı olmak muhteşem bir şey. Peki diyoruz. Yürüyemeyen bir çocuğu yürütmek nasıl bir duygu işte onu kelimelerle anlatamam. Derken gözleri doluyor. 

Çocuklarla 10 yıl 18 yıl beraber oluyoruz. Artık bir doktor hasta ilişkisi kalmıyor aramızda aile oluyoruz. Üzüntülerimizi, sevinçlerimizi de yaşamaya başlıyoruz. Hatta yeri geliyor birbirimize sitem yapıyor, kızıyor, küsüyor, barışıyoruz sonra coşkuyla. 

Tabi önce hizmet vereceksiniz. Sonra hizmet verenleri eğiteceksiniz. Bu da yetmeyecek toplumu da bu konuda bilinçlendireceksiniz. Zor, meşakkatli ama insanı yeniden kazanmaya yönelik önemli çalışmalar. 

Daha önce de bahsettiğimiz Omurilik Felçlileri Derneğinin bünyesinde yapılan atölyenin yanında şehir dışından gelen ve yatacak yeri olmayan engellilerimiz için onlara uygun odalar düzenlenmiş. Kocaman bir solonu da eğitim için ayırmışlar. Gönüllü hocalar bir gün İngilizce dersi, başka bir gün fotoğraf sanatı, resim, drama, tiyatro gibi eğitimleri ücretsiz olarak buradan verecekler. 

Birileri taşın altına elini sokmalı. O birisi neden siz olmayasınız. Güçleri birleştirmek ileriye gitmek ancak karşılıklı paylaşımlarla olabiliyor. Bunun en güzel örneklerinden birini Dünya yaşlılık derneği kurucusu Umut Çınar ile İLESAM’ın başkanı yapıyorlar. 1 Ekim Yaşlılar günü için çalışmalarını, ziyaretlerini ve ortak projeleri değerlendirip daha iyiye daha güzel doğru adım adım ilerliyorlar çünkü bunun için engelleri yok düşüncelerinde. 

Düşlerim artık (ç)engelsiz… 

Umudun kanadına bağlasam düşlerimi 

Kabul olur da bir gün koşar mıyım kırlara. 

Ömür boyu beklesem tedaviyle, ilaçla 

Sihirli bir değnekle uçar mıyım havaya. 

Birol baba öğretti yaşamayı her türlü 

Dedi engel kafada yok aslında özürlü. 

18/08/2011 Belgin Turan 

e-mail:belginturan@gmail.com