Düşman dün doğu bloktu, bugün İslam

Başlığa bakıp da bunu benim düşündüğümü sanmayın .

Her gün, Ortadoğu ağırlıklı dünyadan haber özetleri alırım. Hepsini okumama ve anında anlamama imkan yok. Göz atarım önce, ilgimi çekenleri ‘sık kullanılanlar’ deposunda saklarım. Sonra zamanım oldukça okurum  ve önemli bulduklarımı not ederim. Yeri geldikçe okuyucularla paylaşırım. Emek isteyen uğraşı. Ayağınız tökezlemezse, insan, okudukça yazdıkça zevk alıyor. Bu anlamda baktığımda çoğu yazılarım  okuyucu yönünden beni sevindiriyor.

“Yaşım gereği dünyada iki küresel savaşa tanık oldum. Biri, Sovyetler Birliği’ne karşı Batı’nın savaşı- mücadelesi idi. Diğeri, aynı Batı’nın İslam’a verdiği savaş. İkincisi yani bugünkü kavga, Batı’nın popüler hale getirdiği ve çok abartarak tehdit olarak sunduğu küçük bir terör grubuna karşı gösterilen çok büyük ve geniş savaş.”  diye başlayan The Guardian’da 1 Mart, 2012 tarihinde, tarihsel makale olarak Simon Jenkins imzası ile yayınlanan yazı.

Zamanında Batı Doğu çekişmesinin nasıl abartıldığını ve trilyonlarca doların yok yere harcandığını, diğer yanda dünyadaki yoksulların durumlarının ne halde olduğunu analiz ederek devam ediyor. Yazı, savaş karşıtlığından ziyade, yürütülen haksız ve gereksiz bir savaşın eleştirisi.

Hepimizin bizzat yaşamakta olduğu bugün çok enteresan. Batı’nın kendine düşman yaratma ve bu düşmanla savaşma huyu.

Düşman, yazarın dediği gibi, bu kez de İslam.

11 Eylül olayı. Daha öncesi Afganistan İşgali.

Irak İşgali ve işgalin bahanesi. Bahanenin altının boş çıkması.

Arap Baharları.

Ve İslam ülkelerini kasıp kavuran demokrasi adına yürütülen iç savaşlar. Böylesi demokrasilere destek olan ve savaşı kışkırtan din gardaşları.

Hiçbir sosyolojik farklılıkların göz önüne alınmadığı standart ve karakucak demokrasi hareketleri.

Yazık oluyor sahte demokrasi suyunun içinde yüzenlere.

Yeni Tunus lideri geçenlerde  önemli bir gazeteye açıklama yapıyor,  “ Daha devrimin başındayız, ortasına bile gelmedik” diyor.

Libya’da olaylar devam ediyor,  karma karışık. Ve ülke bölünüyor. Yapılan anketlere göre halkın %62’si Kaddafi zamanı daha iyiydi diyor.

Mısır’dan kimse haber vermiyor,  Anayasa konusunda önümüzdeki ayların ne olacağı belirsiz. Suriye’de kan gövdeyi götürüyor, dönülmez bir yola girmiş durumda.

Türkiye’yi aynı durumlara sokma heveslileri ellerini ovuşturuyor hem içte, hem dışta. Bugün dost görünen yarın düşman kesiliyor karşınıza. Hüsnü Mübarek’te bu açık bir şekilde yaşandı. Ordunun sağlam duruşu sayesinde Mısır’da ayaklanma sırasında fazla kan dökülmedi.

Ve savaş devam ediyor. Yapılan planlardan bi-haber olanlar bangır bangır bağırıyor, yaşasın demokrasi!

Hüseyin Seyfi.