Duydum seni...

'' SUSTUM duydun mu?? kim duymalıydı bu suskunluğu, kim anlamalıydı suskunluğun ardında yatan gerçek sesleri, kendimin bile duyamadığım çığlıklarımı......

Sessizliğim içinde bir ses ararken kendi sesime hasret günler başladı yine yeniden!! Her seferinde bir sese kulak vermeye çalışırken duyulmayan sesimi duyurabilmenin yolları ararken, bilmediğim yollarda, yabancı sokaklarda kaybolurken sessizliğin içine dalarken duyulmuyor sesim... Suskunluğum duyulurmu acaba derken duyan olmuyor.. İçimin tenhalarında bir yol bulmaya çalışırken sağır, dilsiz, hissiz insanlarla bir kez daha yıkılıyor çöpten sığınaklarım.... Yeni bir yola girmeden yeni bir arayışa düşmeden sesimi duymalıyım, sesizliğimdeki kendi sesime kulak vermeliyim. Yanımda olucak mısın ben bu tenhalığı yaşarken... Sessizliğime ses, yalnızlığıma çare olucak mısın?? ''

Sen susarken dinledim sessizliğini, yeni suskunluklar ekledin cümlelerine.. İçine çektin gözlerinle, derin yalnızlığının içine. Yol aradın belki, çıkış yolu. Bir kapı bekledin aralamamı istedin belki, çıkış için ya da tüm kapıları kapamamı gitmemek, kalmak için.

İçinde eski yangınlardan kalan külleri alevlendirmek istedin, geçmişten gelen esintiyi önüne alarak devam ettin yoluna, karşıdan gelene de çarptı rüzgarın, savurdu belki de kaybetti yanına gelmek isteyenleri ….

Yalnızlık senin baş tacında, susmayı istedin, konuşmak isterken söylememen gerekenler döküldü dilinden, kendini susturmak istedin ama gözlerin susmadı, onlar anlattı gözlerinden akanlarla, biriktirdiklerin döküldü, yağmur oldu, bulutlar geldi yerleşti gözlerine, susturamadın seni…

Duyuyorum şimdi seni. Kendi iç seslerinden bile sakladıklarını duyuyorum. Kapanmış yollarından yeni ışıklar açmaya çalışıyorsun tüneller kazıyarak. Serzenişteki çığlıkların çınlıyor kulaklarda. Seni duyan biri var bunu bilerek yaşa, akıtamadığın tüm yaşlarını bırak boşalt artık dışarıya…

Yollar senin için aydınlandı haydi durma artık…..

Ö.T......