Duyguların dili

Sevdiğim, nasıl özledim seni, içimdeki kor nasıl yanıyor bir bilsen. Aldığım nefeste, yediğim yemekte, içtiğim suda seni anıyor dudaklarım sessiz bir dua gibi. Her yerde sen varsın, karanlık gecelerimde üstüme çöken kabuslarda bile koruyucumsun. Seni ne kadar sevdiğimi daha iyi anladım. Nasıl sevmemki, seni yaşadıktan sonra, seni anladıktan sonra nasıl sevilmezsinki biricik aşkım. Ruhum senle bütünleşiyordu yanımda hissedince seni, şimdi ise boşlukta yankılanıyor sana seslendikçe... Acının böyle yara yaptığını bilmezdim, yapıyormuş meğer sevdiğim. Şimdi anlıyorum seni, içindeki acıyı, sana verdiğim anlamı, korkularını... Sana tutulmak ilaç almak gibiymiş meğer, oysa şimdi sönüyorum sevdiğim, ne rengim kaldı ne ışığım..

Keşkeler dizildi boğazıma tesbih boncukları gibi, keşke seni daha fazla yaşasaydım, anılarımı çoğaltsaydım senle, dünyama daha fazla sıcaklık sarsaydım seninle, keşke seni üzmeseydim... bitmeyen keşkeler dönüyor etrafımda yalnızlığına alışmaya çalıştığım her günün sonunda. Soluk hayatıma senin anılarınla renk katar oldum. Tüm yaşam alanımda sen varmışsın gibi geliyor sevdiğim. Verdiğin hediyene sarıldığımda acılarıma gömülüyorum ve ağlıyorum sessizce her gece. Kulağına iyi geceler demek için fısıldıyorum karanlığa, o an yanımda olman için neleri feda ediyorum bir bilsen! Seni sevdiğimi söylemeyi hiç bu kadar çok istememiştim, yanımda olmanı, sana sarılmayı, seni koklamayı... Sadece günlere senle başlamayı ve bitirmeyi özlüyorum sevdiğim. Bu acı beni deli ediyor, her gün yeniden başlıyor ve ben her günün sonunda yeniden ölüyorum.

Ruhumun bedeni bedenimin ruhu, sen benimsin, kaderimsin, aşkımsın, bu beden sensiz bir hiç, keşkeler sarıyor beynimi yine, söylemek istediğim o kadar çok şey vardıki, yutkunuyorum şimdi sadece, tepkisizliğin, haklı olarak gösterdiğin dirayet, giyotin gibi boynumu kesiyor her defasında. Sensizliğin karanlığı çöktü üzerime yine, belki delilik benimkisi, ama bu acı hep içimde tutunacak sevdiğim. Ben acıyı seviyormuşum onu anladım. Hayatımdaki tek çılgınlığımsın, belkide en büyük günahım, seni yaşamış olmaktdan asla pişman olmayacağım.

Cehennemlik bile olsam, bin defa girsemde zebani çukuruna, korkmadan sana olan aşkımın gücüyle yine seni isterdim sevdiğim. Ben bir hayalim artık, sensiz karanlık sularda dolaşan, güneşin açmasını umutla bekleyen gezgin bir rüzgar, seni ümit etmeyi bitirmeyen sonsuz bir hayalim belkide... Hayallerimde yaşatıyorum seni sevdiğim, aldığım her nefeste, yediğim her lokmada, içtiğim sularda dudaklarım hep seni anacak sessiz bir dua gibi... Senle olmak istediğim saatler hep bizim için dönecek, sen bilmesende, ben hep içimde yaşatacağım seni sevdiğim.