Ebeveyn olmak...

Bugün, ebeveynler arasında çok fazla hayal kırıklığı görüyoruz. Çocuklarıyla ne yapacaklarını bilemiyorlar. Aslında, eğitim sistemi ebeveynlerle başlamalı. En azından, kişiler ebeveyn olmadan önceki zaman sürecinde bir eğitim almalı. İnsan arzusu, yani ego nasıl evrimleşiyor, neden hayatlarımızda hayal kırıklığı ve boşluk ile kalıyoruz, önceki nesille kıyaslandığında genç neslin arzularında farklı olan ne; tüm bunlar ebeveyn olmaya hazırlanan bir çifte öğretilebilir.

Kişiler ebeveyn olduklarında, radikal bir değişim olur. Ebeveyn olmadan önceki dönemle ebeveyn oldukları dönem arasında büyük bir psikolojik değişim yer alır. Ebeveyn olunca, tutucu hale geliriz. Çocuklarımıza, hayvanların çocuklarını korumak üzere yaptığı şekilde davranırız. Bu tamamen doğal bir davranıştır. Doğa, hepimizin içindeki o koruyucu hayvani gücü harekete geçirir. Ancak gelinen bu noktada, ebeveynlerin ellerinde neyi büyüttüklerinin farkında olmalarını sağlamak gerekir: “bebeklerinin geleceği”. Buradaki esas konu, çocuğun ne olacağı değil, insanlığın ne olacağıdır. Ebeveynlerin, gelecekteki insan varlığının tamamen farklı bir şey talep edeceğini bilmesi gerekir. İnsanlığın bu aşamasında, ebeveynlerin anne ve baba olmanın alışıldık seviyesinden çıkıp, daha ileri bir insan seviyesindeki ebeveynliğe yükselmesi gerekir. Çünkü ancak bu şekilde kendilerinden doğru ve düzgün bir gelişim talep eden çocukların gereksinimlerini karşılayabilirler. Eğer ebeveynler, çocuğa yeni bir dünya açmak ve sahip olduğu tüm eğilimlerin farkındalığını kazanması için ona olanak vermek istiyorlarsa, önce kendilerini gerçekten aşmaları gerekir.

Günümüzde, ebeveynler, medyanın da baskısıyla, nasıl daha iyi anne baba olunur konusunda büyük stress yaşıyorlar. Fakat iyi anne baba olmayı nereden öğrenecekler? Henüz böyle bir eğitim sistemi mevcut değil. Doğru bir açıklama, kesin bir yöntem sağlamak gerekiyor.  Öncelikle insanın doğası, nasıl evrimleştiği ve bugün ulaştığımız, içinde bulunduğumuz seviye açıklanmalı. Neslimizde neyin özgün olduğu ve neslimizin ne kadar dramatik bir içsel değişimden geçtiği anlaşılmalı. Bugünün nesli, diğer insanları sömürerek var olmaktan ziyade insanlar arası bağ kurarak birlikte var olmak üzere gelişecek bir nesil. Doğa, bize küresel krizi ve etkilerini yaşatarak, hepimizin integral bir şekilde birbirimize bağlı olduğumuzu bize göstererek, bizden bu değişimi yapmamızı talep ediyor.

İlişkilerimizde ciddi, görünür bir kriz var: düzgün bir toplum kuramıyoruz ve sonuç olarak, ekolojiyle, kendimizle ya da insan toplumuyla düzgün ve sağlıklı bir ilişki içinde değiliz. Bunların hepsi tek bir resimde birleştirilerek açıklandığında, ebeveynler için mevcut durum netleşecektir. Çocuklarını başarılı, yetenekli, mutlu ve güvenli görmek isteği, ebeveynleri kendilerini geliştirmek için harekete geçirecektir.