Edepsizlik, dayatma ve görevsizlik...

Evim, Ankara İli, Çankaya İlçesi hudutları dâhilinde ve “Oran” semtinde… Bizim evimizin önünden sonra dikmen vadisi başlar ve bu vadi, aşağıya kadar genellikle gecekondularla doludur.

Yazım başında bir şeye dikkatinizi çekerek devam edeceğim.

Buralarda yaşayan insanların da “İnsan” olduklarını, hiç kimseden ne aşağı ne de yukarı seviyede olduklarını reddederim. Yani, oralarda yaşayanların sizlerin ve bizlerin ve herkesin gibi her hakkı kullanmalarına engel bir düşünce içinde olamam.

Ancak…

İşte arada bir “Ancak” lafı var…

Arkadaşlar, dostlar, abiler ve de ablalar…

Biraz da “Saygı” kavramından haberiniz olsa olmaz mı?

Bu gün 26 Ağustos 2007 Pazar ve sabah saat 10 sularında müzik başladı. Her ne kadar müziğin türünü beğenmesem de, o kısmı beni ilgilendirmiyor. Hatta Kürtçe kasetlerden olmasını bile yadırgamıyorum.

Ama pes be… Sabahtan şu yazıyı yazdığım saat 21 e kadar avazının çıktığı kadar bağırttırılır mı?

Sabahtan bu yana aramadığım yer kalmadı, şikâyet etmediğim “Pazar” mesaisinde bulunan makam kalmadı.

Yok… Çare yok beyler…

Çıldıracağım, aklımı oynatacağım… Daha da ötesi, bu durum 6 yıldır oturduğum bu mahallede hep böyle. Ses anarşisinin üzerinde bir de “Silah sesi” var ki o da işin başka boyutu.

Ve…

Öyle bir valilik ki…

Öyle bir Emniyet Müdürlüğü ki…

Öyle bir Belediye ki…

Bunun önüne geçemiyor, zapt edemiyor.

Neden?...

Nedenini ben bir bilsem, diyeceğim ki nedeni şu. Ama bilemiyorum, aklıma geleni de söylemek istemiyorum.

Bu günden tezi yok, bu işin peşini bırakmayacağım. Bakalım nereye kadar gideceğiz.

Edepsizlik, dayatma ve görevi yerine getirmeme inadı mı kazanacak yoksa benim inadım mı?

Göreceğiz ve muhtemelen de “Devletin yetersizliğini” üzülerek seyredeceğiz.

İşte sadece bunun için üzgünüm…

26 AĞUSTOS 2007