Ekinler büyüyor...

Yaşam acıya akar… çoğuna acıya.

Ekinler büyür yavaş yavaş; ektiklerinden

Sürükleniriz ne hızlı ne yavaş, yanımızda çektiklerimizden.

Ekinler büyür, yarım yaşamlara sadece ekmek,

Ekinler büyür, zamanı bükmek.

Eğilince içi dolar bir rüzgara, bir gözü toprağa,

Zaman eğilir, üzerine dolarız topluca…

Hayat acıya akar; hepsi gidince bir yokluğa,

Güzelle anılır bizim adımız, "Biz";

Anlayamazsınız düşüncelerinizin yoksulluğuyla, siz!