Elazığ depremi / Kerpiç evden çadıra

Kerpiçti barınağı, evi yuvası buydu
Toprağıyla yoğrulu alın terinin tuzu
Huzuru tevekkülü, emeği umuduydu
Kadercilik algısı, yazgıların kör gözü
Gafletmiş olguların kanayan gerçek yüzü!

Gece tatlı uykuda gürültü koptu birden
Saat dört otuz iki, her şey göçtü yerinden
Yaşam bir anda çöktü, an çıktı çığırından
Ne can kaldı ne hayvan koparıldı yarından
Gafletmiş olguların kanayan gerçek yüzü.

Okçular, Kovancılar hani nerde eviniz?
Fayın gazabı mıydı, silindi emeğiniz
Tütmez oldu bacanız, sıcacık yemeğiniz
Göçük altında kalan onca inekleriniz
Gafletmiş olguların kanayan gerçek yüzü!

Kerpiç evden çadıra gam değdi, hüzün değdi
Tam da martın ayazı, afet acıya boğdu
Dünya Kadınlar Günü, dert üstüne dert yağdı
Deprem felâketine insan hep boyun eğdi.
Gafletmiş olguların kanayan gerçek yüzü!

Tablet yazıtlarında Anadolu Türküsü
Acılar senfonisi, nesillerin öyküsü
Çileyi dokur gibi yangıların örgüsü
Ölüme çoğalmalar, cesetlerin ürküsü
Gafletmiş olguların kanayan gerçek yüzü!

Doğa asla affetmez hatırlatır gerçeği
Fay hattı gerildi mi? Süpürür geleceği
Kırağı vurmuş gibi nice körpe çiçeği
Soldurarak kurutur onca evi bacayı
Gafletmiş olguların kanayan gerçek yüzü!

Belleklere kazındı, Keko ile Babası
Kucaklaşıp ağlarken ırmak oldu gözyaşı
Yiten minik kardeşi, kaybettiği anası
Geri gelmezdi artık, buymuş bahtın aynası
Gafletmiş olguların kanayan gerçek yüzü!

İster yerel yönetim ister genel yönetim
Önceden önlem almak görevi hükümetin
Depremde nice kayıp, yaralı onca yetim
İhmâle çare değil, ne KIZILAY ne hekim
Gafletmiş olguların kanayan gerçek yüzü!

Kerpiç evden çadıra gam değdi, hüzün değdi
Tam da martın ayazı, afet acıya boğdu
Dünya Kadınlar Günü, dert üstüne dert yağdı
Deprem felâketine insan hep boyun eğdi.
Gafletmiş olguların kanayan gerçek yüzü!


GÜLŞEN ŞENDERİN…

08 - 03 - 2010- Bakırköy