Elvan ve 30 dakikalık bayram

Elvan koştu, koştu, koştu ve yarım saat sonra sırtındaki ay yıldızlı bayrağımızla koştu. Elvan Pekin’de koştu bizim kalbimiz burada attı. Elvan gümüş madalya aldı, bizim için altından daha değerli.

Elvan, 15 yaşında ülkemize geldi, burada büyüdü, burada kendini geliştirdi. Elvan bizim kızımız, bizim insanımız.

10 bin metre yarışı benim için öyle kötü bir saatteydi ki, işten çıktığımda başlayacaktı ve eve geldiğimde bitmiş olacaktı. O bayramı canlı yaşayamayacaktım. Son anda beklenmedik bir iş çıktı, ofisten çıkamadım ve işim bitip bilgisayarımdaki televizyonu açtığımda yarış başlayalı 10 dakika olmuştu. O anda umutlandım ve yarış bitene kadar hiç umudumu yitirmedim. İlk ikide olacağı kesinleşince, Elvan o sırada önde koşsa da ikinciliğin büyük zafer olacağını düşünüyordum. Son turda geride kalmasına şaşırmadım ve üzülmedim.

Elvan ülkemizin atletizm tarihindeki en büyük başarıyı sağladı. Ekran karşısındaki herkese 30 dakikalık bayram yaşattı.

Mikrofon uzattığında Türkçe konuştu, güzel cümleler kurdu. Elvan bizim kızımız.

Teşekkürler Elvan Abeylegesse.

Ankara, 15 Ağustos 2008