En büyük asker bizim asker

EN BÜYÜK ASKER BİZİM ASKER
Anneme bakıyorumda geçen zaman ne kadar değiştiriyor insanları. Bahsettiğim saçlarına düşen aklar, yüzündeki çizgiler değil. Gençliğinde çok duygusal kadındı benim annem. O da değişti geçen zamanla beraber. Kardeşime bakıyorum öyle değil, ben de öyle sayılmam. Bugün kü koşullara göre öyle mi olmak gerekiyor, yoksa biz mi annemize benzemedik orasını bilemem.

Çocuktum annem her bahanede ağlardı. Özellikle yeşil çam filimlerinde. Kızla oğlan kavuşamaz ağlar, çocukların annesi ölür ağlar, insanlar fakirdir ağlar. Anlayacağınız ağlar da ağlar.

Amcamın oğlu askere gidiyor. Ailede ilk erkek torun. Çok kalabalığız, aile geniş. Düşkünüz birbirimize hep birlikte terminale gidiyoruz. O dönemde de terör başımızda bela. Ağızları bıçak açmıyor. Terminale geldik aman Allahım o ne kalabalık mahşer yeri gibi öbek öbek toplanmış insanlar davul zurna eşliğinde halay çekiyorlar, en büyük asker bizim asker nidaları arasında otobüsün biri gidiyor, biri geliyor. Çok hareketli bir ortam. Arkadaşları tarafından havaya atıp tutulan, omuzlarda taşınan askercikler daha birliklerine teslim olmadan sakatlanma tehlikesiyle karşı karşıyalar. Omuzlara alınan hooop otobüse ardından dikkatler kayıyor başka bir guruba. Ortamın hareketliliği yavaş yavaş bizi de sarmaya başladı.

Otobüsün kalkma zamanı geldiğinde askerimiz tek tek hepimize sarıldı. Vedalaştık. Bu arada adettendir el öptünce askerin eline üçbeş kuruş sıkıştırılır. Anneminde elini öptü sarıldı. Annem çabukça eline bir şeyler sıkıştırdı. Askerimiz mahçup “aman yenge yapma “dedi

Annem “olur mu hiç öyle şey gider gitmez mektup yazmayı unutma” dedi. Kimseden geri kalır mıyız. Bizimde askerimizin arkadaşları omuzlarına aldılar ve otobüse bindirdiler. Otobüs hareket etti. Arada gizliden ufak tefek burnunu çeken aile kadınları otobüsün hareket etmesiyle kendilerini bırakarak büsbütün ağlamaya başladılar. Annemin liderliğinde tabi.

Ailenin erkeleri tatlı sert onları teskin etmeye çalışıyor.” Ne ağlıyorsunuz yahu koskoca adam oldu. Kutsal bir görev için gidiyor. Sevinmeniz gerek. Hepimiz de askerlik yaptık sıra onda sağ salim gelir inşallah”

Tam o sırada annemden bir şaşkınlık nidası "Hayda!..."

Koştuk .”Hayırdır anne?”

“Allah Allah para cebimde duruyor ne verdim ki ben ona ?”

Ağlayanlar da gülmeye başladı

“Ne verdin?”

“Eee bilmiyorum valla cebime koymuştum parayı ordan aldım bakmadan verdim.” Bir anda hüzün dağıldı herkes anneme takılmaya başladı

Özellikle amcam

“Ah bree gelin sen kurnaz çiktin”.

“Yok abi vallahi olurmu öyle şey”

“Ayde bre bojver uzulme bir daha gelince verırsin ne verdınse aynisinden “ gülüyoruz.

Zavallı ağabeyim sayarken paraların arasından bir de market faturası çıktığında ne düşünmüştü acaba.?