Engelli duyularımız

Duyular duyularımız,
Onlar bizi,
İnsan yapan anlamlarımız.
Dünyayı onlarla tanır,
Yaşamı onlarla algılarız,
Onlar bizi,
İnsan yapan anlamlarımız.
Lâkin önce özürlendi,
Sonra felce uğradı duyularımız.

Bağıra bağıra konuştuk,
Ama birbirimizi anlamadık,
Çünkü dinlemedik.

Asansör düğmelerinde
Buluştu ellerimiz,
Selâm vermedik,
Çünkü görmedik.

Derin derin nefes aldık,
Ama koku alamadık,
''Boşver sinüsler tıkalı''dedik,
Nedenini aklımızla bilmedik,
Aklımız mı kaldı ki?
Biz onu televoleler karşısında,
Peynir ekmekle yedik.

Büyük küçüğünü anlamadı,
Küçük büyüğünü saymadı,
Ne eğitim ne terbiye,
Bir aylık ramazanlar,
Yetmedi erdemliğe.

Nerden geldik biz buraya,
Ha, konu duyularımız,
Yaşamı onlarla tanır,
Dünyayı onlarla algılarız.

Nerde ooo duyularını
Anlamlı kullananlarımız?
Mevlâna açtı gönül kapısını dünyaya,
''Ne olursan gel''dedi,
Yunus sevgiyle dağladı gönlünü,
''Sev''dedi, ''sev''dedi,
Veysel, ''istemem dünya gözü,
Gönül gözüm yeter''dedi,
Nerdeeee gönül duyuları,
Beş duyu bile yok oldu.