Eski bayramları özlüyorum

Erzurum’da ailemle ilk Ramazan bayramını hatırladım. Arife günü evde çalışan hizmetlilerde bir telaş bir telaş. Su börekleri tepsi,  tepsi açılıyor çeşitli et yemekleri kadayıf dolmaları yapılıyor. Rahmetli babam elimizden tuttu ablamı beni ve 3 erkek kardeşimi çarşıya bayramlık almaya götürdü. Hepimize yeni giysi ve pabuçlar alındı. Ayrıca bayram şekerleri aldı çeşit çeşit. Eve geldik herkes bayramlıklarını özenle yataklarının başucuna koydu. Öylen elimizde birer torba kapı, kapı arifelik toplamaya başladık. Komşuların kapılarını çalıp: “Teyze arifeliğimizi isteriz” diyorduk. Bazıları kuru yemiş bazıları şeker atıyordu torbamıza. Bazı hanımlar “Yavrum amcan çarşıda daha gelmedi deyince sinirlenip: “ evinize bayram gelmesin deyip kaçışıyorduk. Tüm mahallenin çocukları birlikte dolaşıyorduk bazen bizden büyük çocuklar elimizden torbalarımızı alıp kaçırıyorlardı ve biz ağlıyorduk.

Ertesi günü sabah ekenden kalkıp elbiselerimizi giyip önce dede ve ninemizin sonra anne ve babamızın elini öpüp bayram paralarımızı alıyorduk. Evimiz hizmetlilerle birlikte hayli kalabalıktı iyi ayrı odaya sofralar kurulur bayram yemeklerimizi yerdik. Yemekten sonra yine elimize bir torba alır bayram şekeri ve para toplamaya giderdik. Tüm akrabalarımızı, yakınlarımızı, tanıdıkları ziyarete giderdik büyük bir sevinçle, coşkuyla... Sonrasın da toplanırdık arkadaşlarla, topladığımız harçlıkları, şekerleri sayardık kim daha çok toplamış diye.  Hani derler ya büyüklerimiz... "Ah ah nerde o eski bayramlar"
Evet gerçekten nerde o eski bayramlarımız? Şimdi bayramda çok kişiler tatil yerlerine gidiyorlar.

Bu vesile ile tüm akraba arkadaş eş dostlarımızın Ramazan Bayramlarını kutlar mutluluklar dilerim. İnşallah bu bayram Milletimize barış kardeşlik getirir terör belası biter.

NAHİDE ÇELEBİ