Fenâ mı olurdu?

Kocaman bir muhtaçlık sızmağa başladı korku dolu bakışlarıma. Gök mavisi gözlerim şiddetli bir dalgınlığa esir oldu. Sonra düşündüm de çıksam ya en yüksek tepelere, bilinmezliklere. Dünyaya ta tepeden baksam ve olan biteni huzur içinde seyr-i mu'tî eylesem olmaz mı? Mestûr heveslerim belki de burada müselsel cereyân eder. Hoş bir dünya, huzura gark olmuş yeryüzü istiyorum buradan. Bir çocuğun en berrak ve şeffaf duygularla istekleri olur ya hani? İşte ben de bu şekilde bir istekte bulunsam fena olmaz mı? Bence çok âlâ olurdu. Sûhan huzura gelmişken aklıma bir şey düşüverdi. Eş'arım olsa bir de huzur dolu ama müstakim hislerle donanmış olsaydı. Behişt-i Bâb'tan girsem içeriye ve giryân gözlerle niyâz etsem Rânâ Hakk'a. Vâfî Ukbâ'ya göç etsem sessiz ve sakince. . . 

Fenâ mı olurdu ? 

mu'tî : İtaatli 

Mestûr : Gizli 

müselsel : Ard arda 

âlâ : Hoş, güzel. 

Sûhan : Söz, kelam 

Eş'arım : Şiirlerim 

müstakim : Doğru 

Behişt : Cennet 

Bâb : Kapı 

giryân : Ağlayan 

niyâz : Dua 

Rânâ Hakk : Güzel Rab , Allah (c.c.) 

Vâfî : Sadık 

Ukbâ : Ahiret