Gecenin ortasında istasyonunu yitirmiş kelimelerin raydan çıkma hikayesi...

Hep bir bahane,

gönül teyyare,

nerdeyse ağzımı bozduracak bu hayat denen meşgale...

aldattığını zanadenler gülümsüyorlar aldanmış yalan halime,

ama bir kaldırsalar gözlerimdeki perdeyi,

aynada görecekleri kendilerine aldanmış bir ucube...

içimde bir kabare üç perde,

doğum-yaşam-ölüm üçlemesinde bir sahne...

kendini aldatan bir cambaz ipin üzerinde zerzenişte,

soytarı bu trajediye gülümseme de hayatın penceresinde...

dalında güzeldir çiçek safsatası herkesin dil bahçesinde,

mevsiminde koklamayı bilmekse soytarının tecrübesinde...

şimdi siz düşüne durun kim kral kim soytarı,

mesele hem kral hem de soytarı olabilmekte...