Geldiği Yeri Unutmayacak Hızla

Yaşamın hızı, özellikle de dünya hayatının… Şunu yaptık bunu yaptık, şuradan geldik buraya gittik, şu oldu bu oldu… Ne kadar hızla?

Her şeyden önce yaşamın hızını ayarlamak elimizde mi?

Valla zamana uyarsak… Zaman geçsin gitsin ya bize ne… Tamam şahıs olarak sınırlı bir ömrümüz var ve bu yüzden zamanı değerlendirmek durumundayız ama özellikle dünya hayatı için böyle bir acelemiz yok, zaman sonsuz.

Yalnız burada da sanırım insanlığın ihtiyaçlarının aciliyeti devreye giriyor. Aslında böyle bir aciliyet de olamaz, kıtlık dünyası mı burası; ama işte yüzyılların biriken eksik ve yanlışları bu durumu yaratmış.

Gidişlerimiz ve yer değiştirmelerimiz geldiğimiz yeri unutmayacak hızla olmalı… Daha hızlı akış bizi hayattan koparır, dengemizi bozar savurur bir tarafa atar.

Dünya hayatı açısından daha da önemli… Kısa süreli ama yüzyıllara ait karar ve eylemler, hatta kurgu/düşünce/hayal dünyayı yörüngesinden çıkarmaz ama bizi hayatın dışına atabilir.

Burada zaman sadece geçip giden bir olgu, akan bir nehir gibi düşünmeli. Zamana göre insanlığın geleceği planlanamaz, hiç böyle bir acelemiz/zorunluluğumuz yok. Zamanın hızlı geçmesi de gerekmez nasıl geçerse geçsin. Ve biz de hızlı olmayacağız. Çünkü dünya hayatında kopukluk olmamalı. Yüzyıllar sonra bile örneğin Aztekler de kim diye sormamalıyız. Biraz savruk gidiyoruz gibi geliyor bana.