Geleceği görmek mümkün mü?

Geleceğimizin çizgisini biz çiziyorsak ki kısmen öyle, akibetimizi de bugünden görebiliriz her halükarda!
Yani demem o ki, bunun için öyle medyum olmaya falan gerek yoktur efendim!
O halde gelecekte keşke dememek için gerekli tedbirleri bugünden almakta bizlere düşüyor!
Aksi halde günü kurtarmak adına geleceğimizi karanlığa atmış oluruz ki, bunun hiçbirimize yararı olmaz!
Varlığı ile övünmeyi amaçladığımız geçmişten süregelen aile yapımız da ciddi yaralar alır!
Almakta da zaten!
İstekleri yerine getirilmeyen bugünün gençlerinin saygıyı hiçe sayan tepkileri ortada!

Hele’ki bazı gençlerimizin ahlaken çökmüş ve yozlaşmış olması suç oranlarının büyük ölçüde artmasına neden oldu!

Batı kültürünün yanlış algılanıp işlerine geldiği gibi taklit edilmesi de bu sorunun daha da devam edeceğini gösteriyor!

Oysa büyüklerimize saygı, ahlaki değerlerimizin tartışılmaz temel taşıdır ve titizlikle uyulmaya çalışılmalıdır!

Tıpkı bir zamanların olmazsa olmazlarımız arasında olduğu gibi..

Uzun hayatın kendilerine kazandırdığı tecrübe sayesinde asırlık gelenekleri layıkıyla yerine getirirlerdi, nur yüzlü sevimli dedelerimiz ve ninelerimiz!

Onları azarlayan, evde bir fazlalık gibi gören, hatta canından bezdiren evlatlar, torunlar, gelinler, damatlar yoktu, olamazdı da!

Daha önemlisi de, bir huzur evine yatırıp orada unutmalar falan hayal bile edilemez düşüncelerdi!

Ancak günümüzde maalesef insanlığın ortak değerleri ve saygı kavramları anlamsızlaştı!

Oysa yaşlanmak, her insan için kaçınılamaz bir olgudur ve bu dönem insana hayatın kazandırdığı tecrübelerle yüklüdür.

Çünkü onlar hayatları boyunca birçok şeyin doğru veya yanlışlarını defalarca test etmiş ve gereken sonuçlara ulaşmışlardır.

Belki bedenen ve ruhen yorulmuş olabilirler ama zaten bu itibarla özel bir ilgi ve saygıya layıktır!

Hem onları bu denli yıpratan bizler için feda ettikleri özverili çabaları değil midir?

Başta anne babamız olmak üzere tanıdığımız veya tanımadığımız bütün büyüklerimize saygı göstermeli ve onları üzecek söz ve davranışlardan kaçınmalıyız.

Bize düşen görev, gündelik hayatımızın her alanında yaşlılara öncelik tanımak olmalıdır.

Unutmayalım ki bugünün yaşlıları dünün gençleri olduğu gibi, bugünün gençleri de yarının yaşlıları olacaktır.

O halde, yaşlandığımızda "ne olacak benim halim" dememek için çocuklarımızı eğitirken kararlı/planlı olmalı ve bunu davranışlarımız ile mutlaka yansıtmalıyız!

Yaşamın hemen her alanındaki başarının anahtarı, çocukluğun ilk yıllarında alınan eğitimlerle bire bir ilişkilidir çünkü.

Ayrıca Anne-babalar da çocukların ilk öğretmenleridir, bunu asla unutmayalım!