Gelmemiş günler

İçimde tuhaf bir duygu...

Boğazımda düğüm düğüm olmuş cümleler... Konuşamıyorum. Neydi bu tuhaf duygunun sebebi bilmiyorum, bilemiyorum. Karasızlık mı, korku mu? Neyin korkusu peki? Yanlış karar vermiş olma korkusu mu yoksa mutluluğun verdiği korku mu? Mutluluğumu doyasıya yaşayamıyorum. Sanki mutluluk kandırıyor beni. Yine bir oyun, yine bir rüya ve yine mutluluk sonrası koca bir enkaz mı olacak?

Benliğime işledi sanki korkular. Esiri oldum güvensizlik duygusunun. Bağımlısı oldum yüreğimde ki acıların. Üzülmeyi çok iyi beceriyorum. Mutluluğumda bile. Bir umut bekliyorum ama başkalarından değil kendimden bekliyorum bu umudu. Mutluyum ya, şu an bunu yaşamak istiyorum. Neden olmuyor. Sürekli sonrasını düşünmekten yoruldum. Sırtımdaki yük gittikçe ağırlaşıyor. Zaman geçiyor, ben mutlu olmak istiyorum. Kendimden kaçmak istiyorum. Kurtulmak istiyorum kendimden. Biraz umursamaz, biraz bencil olmak istiyorum artık. Geleceği görmeye çalışmak birşey kazandırmıyor. Akışına bırakmak birşey kaybettirir mi bana? En fazla bir kere daha acır yüreğim değil mi? Bir kere daha körelir duygularım. Zaten bu düşünceler sayesinde mutluluğu hissedemiyorum ben. Ama istemiyorum artık bu şekilde yaşamak. Biraz güvenmek, biraz sorumsuz olmak istiyorum. Herkese fazlasıyla değer vermek istemiyorum. Kendimden önce onu düşünmek istemiyorum.

Bir şans verdim. Ona değil kendime. İnandım, kapanmış bir sayfa olduğuna. Bilemezdim kim doğruyu söylüyor. Şimdi onu hayatımdan çıkarmamakla hata mı yaptım?

Eğer hataysa bunun bedeli ne kadar acı olabilir. Ya da ne kadar sürer acısı? Eğer hataysa bu, ödeyeceğim bedel hangisi olacak? İnanmışlığın bedeli mi yoksa kandırılmışlığın bedeli mi? Ağır gelmez mi bana ikisinin bedelinide aynı anda ödemek? Ve biliyorum bir bedel ödeyeceksem tek başıma olacağım. Kimse olmayacak, duymayacak.

Gelmemiş günler... Vadesi olan günler... Mutlu olmamı engelliyorsunuz.
Gelmemiş günler... Gelecek günler... Daha şimdiden başladınız oyununuza. Beynimi de esir aldınız.

Gelmemiş günler... Biliyorsunuz hiç kimseyle benimle uğraştığınız kadar uğraşamazsınız, değil mi?

Ben buyum işte! Böyle mi devam etmeliyim yoksa kaçmalımıyım kendimden?Bulamadım cevabını...