Gelmeyen kadın

Sarmaşık gülleri kanardı avuçlarımda , gözyaşlarımla yaşayan bir tomurcuk gibi yapraklarını mehtaba açardı. Güneşin şevkatli parmakları senin sıcaklığını andırıyordu. Çöller bana bağ bahçe, özlemin kaderimin şerhası olmuştu. Dut ağacının altında kurduğum düşlerimde sen saklıydın. Baktığım aynalrda güzelliğin gözlerimi alırdı. Yokluğuna her celallendiğimde duvarlar düşmanımdı. Vurdukça ellerim yosun tutardı. Canımı acıtan yalan rüyalar, sen değilsin gelmeyen kadın. 

Mümkünler tozlu hatıralara saklanmış, bavullar dolusu gurbet tren garında demir ayrılıkların kalkışını beklemekte. Gece sadece nankör kedi dost olmuştu yalnzlığıma. Ay ışığının parlattığı raylar papatyalarla sırdaş olmuş başka bir ayrılığın doğuşunu beklemekte. Sabah oldu ama... Sen hala yoksun gelmeyen kadın...