Genç misiniz?

Genç kalabilir mi insan yada ne denli genç kalabilir tartışılabilir ama sanırım vaktinden önce çökmemenin de formülü olabilir.
Bir kere doğanın dengesine ve akışına yapabileceğimiz bir şey yok.
Yapılan estetiklerde bazen mucizeler yaşansa da o hale gelinceye kadar geçirilen operasyonları gördükçe insanın bu uğurda güzelleşme isteğinden vazgeçtiği olabiliyor.
Her şeyden önce tutunabileceğin birileri olmalı hayatta.
Araya mesafeler, araya yıllar girse de aradığın da yanında bulacağın sıkı dostların olmalı.
Sevdiğin, güvendiğin bir insan yağmurlu gününe aydınlık penceresini açabilmeli.
Tamda istediğin ihtiyacın olduğu anda yanında olabilmeli.
İnsanın iç enerjisi yüzüne vuruyor zamanla çekilen sıkıntıların ağırlığı kadar derin oluyor ve çekilen çileler kadar keskin oluyor yüzdeki çizgiler.
Bazı ton ton yaşlılar görürüz. Yüzlerindeki çizgiler nedense dokunmaz bize.
İşte onlar hayatı anlayan anı değerlendiren kendini ve çevresini seven, sevmeyi başarabilen insanlardır.
Hayalinde yaşattığın, büyüttüğün beslediğin bir sevgi olmalı içinde.
Hatta bazen taşmalı içinden.
Yolda giderken nedensiz yere yüzünde tebessüm oluşmalı.
Bu neden böyle? Bu beni kırdı? Özel bir günüm de aramadı? Ne doğum günümü bildi?
Ne yılbaşı ne başka özel bir gün…
Bir kuru telefonu çok gördü bana. Sadece sesini duymak içimde durdurulamaz bir coşku yaşatabilecekken belki hediyelere boğduğu özel kişilerden bir kuru teşekkür almıştır bile demeyeceksin.
Yaşamın tılsımı beklentilerini azatlığın an başlıyor.
Bir güler yüze de tav olabiliyorsun sonra. Doğru insandan gelince…
Öyle bir kişi olmalı ki, dizine uzanıp saçlarını okşayabilecek, başını omzuna yasladığında kederlerini silecek biri.
İçin sıkıldığı bunaldığın bir anda ansızın aradığın ve aradığına mutlu olan mutlu eden biri olmalı.
Kar yağınca koluna girebileceğin ona tutunabileceğin sesizce yürüdüğün avuçlarındaki sıcaklığı ta yüreğinde hissettiğin, hissettirdiğin biri olmalı dünyanda.
Hayali de olsa gerçek de olsa onunla sürekli içinden sohbet edebildiğin hatta o şunu derdi deyip gülebildiğin bir yaşam enerjin olmalı hayatta.
Sonra bu enerji seni kırlara taşımalı alabildiğince yürüyebilmelisin ormanın güzelliklerini keşfederek, farkında olarak.
Bu enerji ve güç yaşam felsefen haline gelince beslenmen, uykun, sağlığın her şey tıkırında gidecektir.
Çünkü içindeki güzellikler beslendikçe vücudun yıpranıp seni hastalıklarla imtihan edemeyecektir.
Zamanı durduramayız.
İstesek de istemesek de yıllar uçup gidecektir gitmesine de geriye baktığımızda güzel anılarla doluysa belleğimiz yüzümüze güzel bir tebessüm çizgisi oturacaktır.
Bizden başka kimse o çizginin nedenini bilemeyecektir.
Ve bizdeki o enerji ve coşkuyla insanları mıknatıs gibi kendimize çekeceğimiz için yaşımızda önemini yitirecektir bu bağlamda kendiliğinden.

Not:haber24.com, urfapress.com, http://uyeler.antoloji.com/belgin-turan/ adresinden yazılarıma ve şiirlerime ulaşabilirsiniz.