Gerçek sevgi

Oldum olası iki sığınak vardır hayatımda. Biri güneşli, ama serin bir havada hoş yürüyüşler yaptığım sahiller; diğeri de çocuk parklarıdır. Dakikalarca izlerim çocukları... Salıncak sırası beklemelerini, kaydırak ve tahteravalli kavgalarını... Geçmişte kalan çocukluğum, ümitlerim, heyecanlarım, yaptıklarım, yapamadıklarım, eksik yanım, kırılan ya da sağlam kalmış kanatlarım... Kimbilir o gün hangileri akıp gider aklımdan? Çocuklar mı parklar mı değişti? Bilmiyorum. Ama onlar da bile eski masumiyet, samimiyet kalmamış sanki.. Sevginin, dostluğun el değmemiş, saf ve bakir yanı da mı kirlenmişti artık? 

Geçin dostlar' Sevgililer günü' dalgasını. Hepsi aldatmaca! İnsanlar aç, işsiz, mutsuz, yalnız.... Hangi sevgililer gününden söz ediyorsunuz? Toplumun belki de yüzde beşinin kutlayacağı bol alkollü, köpük partili, belki de uyuşturuculu şer satan basitlik kutlama olamaz! Verin kırmızı gülünüzü sevdiğinize, takın kolunuza kır çiçekleriyle dolu sepetinizi. Telefon mesajıyla deği, gözlerine bakarak sevginizi haykırın sevdiklerinize... Teknolojisiz, saf, içten, maddiyattan uzak. Biz yapalım ki öğrensin yeni neslimiz gerçek aşkı, çıkarsız dostluğu, sevmeyi ve sevilmeyi. Aşk içimizde, sevgi hep bizimle. Göstermesini bilelim. Örnek olalım sevgi sömürücülerine. Ailenin, temiz kalbin, ahlakın en büyük değerler olduğunu gösterelim. Tüm sevgi dolu yürekler aç doyurarak, üşümüş bir kediyi karton kutudan yatak yaparak da sevgililer günü kutlanır. Tabi sevgilinizle!!!!