Gerçekten çok şeker anneyim

Ben önce acemiliğimi omuzlarımdan atmak, ellerimin titrekliğini geçirmek ve sizler içinde beni tanımak amacıyla kendimi anlatmalı, sıcak ortamlar yaratmalıyım galiba...
1981 İstanbul doğumlu, 3 senedir evli, neredeyse 11 aylık olan bir kız çocuğu annesi, 6 senedir de diyabet yani şeker hastası olan bir bayanım.
Yazı yazmaya bayılır, paylaşmaya hasta olur, dinlemeye can atar ama anlatmaya gelincede asla dur durak bilmem.
Ankara'da oturuyorum ama eşimin işi dolayısıyla, yoksa aslen İstanbul'luyum ve çok da memnunum...Zaten senenin yarısını da İstanbul'da geçiriyorum.
Kendimle ilgili bu kadar anlatımdan sonra sıra bebeğime gelmeli dimi...
Şu an 11 aylık olan bebeğimin ilk 3 ay kolikli olması beni de tecrübeli anneler sınıfına sokan ve bana yazılar yazdıran, bir nebze de olsa bebeğinle ilgili derdini söyle derman olayım lafını dedirten yegane olaydır. Hayatımdan film şeridi gibi geçen ağlama nöbetleri bana ''bir daha mı aman! ''dedirten nedensiz çığlıklar, şükürler olsun ki var olan, sağ olan, cennetin ayaklarının altında olan annem olmadan nasıl geçermiş bilmem. Allah kimseyi annesiz, babasız ya da 'imda^' dediği anda koşup gelecek, omuzunda ağlayabilecek, nefes alabilecek, yüzünü güldürebilecek kişilerden mahrum etmesin.
İlk bebek, tecrübesizlik, nedensiz ağlayan bebek...
O zamanlarda hep sadece benim bebeğim böyle zannederdim ama sonra araştırdım ki yalnız değilim. Şimdi de bunları paylaşmak istiyorum aslında uzun uzun. Hamilelik dönemimden bahsedeceğim ki şöyle bir artımda var, benim bebeğim 11 aylık, bir arkadaşımın 10 aylık, bir arkadaşımın 9 aylık, bir arkadaşımın 8 aylık bebekleri var, sanki planlanmış gibi...Birimizin erkek, 3 kız var.
Yani anlayacağınız sadece kendimle igili değil, 4 farklı hamilelik, 4 farklı bebek deneyimim var, bebeğimi annemle büyütmenin verdiği sırlarım ve püf noktalarım var.
Hepsini anlatacağım, paylaşacağım...
ama şimdilik merhaba anneler, merhaba anne adayları, merhaba arkadaşlar...