Gerekeni Yapacak Kadar Cesur

Yapman gerekeni yapacak kadar cesur olmak zorundasın zaten, korksan bile.

Cesaretin sınırı yok, ne kadar cesur olursan o kadar değerlisin. Cesaretimizi sadece gerektiğinde kullansak, birileri bizi cesur sanıp da ne olacak.

Kendimi bu konuda sorguladım, yapamam dediğim bazı şeyleri yaptım. Bazen çekimser kaldığımda durumun riskini gördüm üstelik bunlar illa da yapmam gereken şeyler değildi; tedbiri korkaklık sandılar.

Onlar öyle ben böyle devam ettik. Bir süre sonra durumun muhasebesini yaptım, kayıp ve zararları vardı, benim yok. Gerekli gereksiz hoplayıp zıplayarak (onlar cesur ben korkak algılandım) ne elde etmişlerdi.

Bu arada yapmam gereken şeyleri yaptım.

Düşünebiliyor musunuz bana bunu diyenlerin bazıları yaşamıyor, aptalca durumlar yüzünden ölüp gittiler ya da başlarına istenmeyen şeyler geldi. Hala yiğitlik saçmalığından vazgeçmediler.

Yapmam gerekeni yapacak kadar cesur diyoruz da yapmam gerekenin ne olduğu da önemli. Yapmam gereken, yapabileceğim şeymiş. Yanlış tabii ki, yapabilirim ya da yapamam ama gerekli mi bakalım. Yapsam bile niye yapayım ki, yapamazsam da dert etmem. Ata hiç binmedim mesela; belki binerim belki binemem de neye gerekli, Köroğlu muyum ben?

Mutlaka yapmam gereken bir şeyi korksam da yaparım, bu da cesaret olarak bana yeter. İnsanlar cesur olmak zorunda değildirler. Ayrıca cesaretin ispatı gerekmez. Bu saçma konu çok rahatsız edici. Adam bazı şeyleri yapmadığın/yapamadığın için sana korkak diyor ya. Benim dedelerim cephelerde savaştı, gerekirse ben de savaşırım ne korkağı. Lunaparkta gondola niye binemiyor muşum, binmiyorum, sirk maymunu muyum ben!