Göç hazırlığı...

Yıllardan beri ne çok okumuş ve okuduklarımdan da beğendiğim pek çok yazıyı saklamışım ve adeta evimi bir kağıt deposu haline getirmişim. Gazetenin koca bir sayfasını, o sayfada yer alan bir fotoğraf için, bir haber için, bazen de tek bir cümle için ayırıp bir kenara koymuş yıllardan beri de saklamışım. Dört aydır ayırdıklarımı ayıklıyorum. Kıyamadıklarım kaldı. Epeycesini de okuluma taşıdım, geri dönüşüme gidecekler, yeniden kağıt olup ülkemin ve milletimin hayrına kullanılacaklar...

Dört aydır okuyup ayırdıklarımı ayıklıyoum; pirinç ya da bulgur ayıklar gibi... Hepsine yeniden tek tek bakarak... Yazılar, resimler, notlar... Her biri bir zamana tanık ve belki de kanıt... Her şeyden önemlisi insan var içlerinde... İnsan olmayınca, insanlık olmayınca hayat mı olur; hayatın tadı mı olur!..

Son dört yıldır İstanbul'dan göçmeye karar verdim... Ankara ve Eskişehir'e atama istiyordum... Bu yıl gene isteyeceğim... Atamam çıkar mı bilmem, ama bu sene ümitliyim... Atamam çıkmasa da öncelikle Eskişehir'e, bu şehir olmazsa da Ankara'ya yerleşeceğim... Şehirde minnacık bir evim olsa da, yakın ilçelerinde veya köylerinde bolca ağaç dikebileceğim ve zamanla da bağ olabilecek minik bir vatan toprağı almayı düşünüyorum...

İstanbul'a çok yazık edildi...

İstanbul'daki hiçbir şeye uzunca zamandır bakmıyorum... Yollara, kocaman binalara, insanların para harcadıkları yerlere, arabalara, çimento taşıyan kamyonlara, iş makinelerine, otobüslere... hiçbir şeye bakmıyorum.  Zar zor yaşayan ağaçlara bakıyorum... Filizlenmiş küçük yeşilliklere bakıyorum... Karıncalara, gökyüzüne, bulutlara, damla damla yağan yağmura, doğan güneşe, çocuklara bakıyorum sadece...

Evimden çıkıp okuluma giderken zeytin ağaçlarından oluşmuş küçük bir ormanlık alandan geçiyorum; dura dura, derin nefes alarak, o ağaçlarla konuşarak, onları çok severek... Ama bir de duyuyorum ki orayı da bir inşaat firması almış, betondan evler yapacaklarmış... Duydum, üzüldüm, isyanlarla kıvrandım, gözlerimden akan yaşlar ortak oldular isyanıma...

İstanbul iş makinelerine, kumlara, çimentoya, beton evlere yenildi... Kayboldu İstanbul!..

Yabancılar her şehrimizde hektarlarca toprak alırken; bizler betona para verip kendimizi canlı canlı mezarlara koyuyoruz; bu aldıklarımıza da ev diyoruz... Bahçesiz, havasız, gelecekte belki de susuz evler...

Göç etmeye karar verdim sevgili dostlar...

Ankaralı ve Eskişehirli ahbaplardan yardım istiyorum... Kendi köyüm olmasa da yeni bir köye dönmeyi çok arzuluyorum... İnşallah nasip olur...

Yazının sonuna telefonumu yazacağım; ağacı, köyü, ekini, dikimi, kara toprağı sevenlerin yardımlarını bekleyeceğim...

GÖÇ İLE, GEZİ VE YOL İLE İLGİLİ SÖZLER:

*Gezerken gözlerini yanına almayı unutma.  A.B. Alcott

*Yağmur altında yürüyüş çimen gibi, insana da tazelik verir.  Donald Culross Peattie

*Uzun ve hızlı adımlarla yürüyüşe başlayanlar geride kalırlar; kuvvetini hesaplı harcayan adam, sonunda hedefe ilk ulaşandır.  Donald Culross Peattie

*Benliğimizin üstün dünyalarına mutlaka yürüyerek erişilir.  John Finley

*Yol yürüyünüz, geziye çıkınız ki, kuvvetli ve sağlıklı olasınız. Hazreti Muhammet

*Yolunuzun ilerisini göremiyorsanız, dönemece gelmişsiniz demektir.  Myrtle Reed

*Dağda en kestirme yol, tepeden tepeyedir; fakat onun için uzun ayak ister.  Nietzsche

*Bütün yollar, şu tek noktada son bulur: Hayal kırıklıkları... Oscar Wilde

*Hedefe ulaştıktan sonra, yolculuğun geçtiğini sanırız.  Paul Valery

*Sevilmeyen yol, kalabalık olduğu zaman bile ıssızdır.  Rabindranath Tagore

*Ara sıra gezi yapmak iyidir. Gezi, düşünceleri genişletir ve öz saygısına düzen verir.  Sainte Beuve

*Dünyada hiçbir yol, kalp ile beyin arasındaki kadar uzun değildir.  Selma Lagerlöf

*Bir insanı tanımak için, kendisiyle yol arkadaşlığı etmelidir.  Şinasi

*Dağ ne kadar yüce olsa, yol onun üstünden geçer.  Yunus Emre

0 533 246 66 62