Gökkuşağı vardı Ankara’da

Uzun zamandır yağmurda ıslanmadığımı anımsadım, dışarıda fotoğraf çekerken yağmura yakalandığımda. Fotoğraf makinalarını çantasına ve ceplerime saklayıp yürüdüm yağmurun altında.

Yağmur kesilip, batı yönündeki güneş kendini bulutların arasından azıcık gösterdiğinde bir gökkuşağı Ankara’nın üzerinde kocaman bir yay oluşturdu. Fotoğraf makinasını hazırlayıp çekene kadar zayıflamıştı gökkuşağının renkleri.

Yeniden yağmur başladı akşama doğru. ODTÜ’deki penceremde bekledim yağmurun kesilmesini. Biliyordum yeni bir gökkuşağının daha geleceğini. Ben bir gökkuşağı beklerken iki gökkuşağı birden geldi. Biri yüksek çözünürlüklü bir fotoğraf gibiydi, diğeri düşük çözünürlüklü.

Gökkuşağının bir ucunu Armada binasında görüyordum, diğer ucunu ODTÜ yurtlarında. Bugün 18 Mart’tı binalarda Atatürk’ün resimleri ve kırmız beyaz bayrağımız gökkuşağının renklerine renk katıyorlardı.

Çocukluğumda gökkuşağı gördüğüm zamanlardaki şaşkınlığımı anımsadım. Alaimisema derdi büyükbabam, ebemkuşağı derdi babaannem. Gökkuşağı göründüğünde herkes birbirini uyarırdı, aman altından geçmeyin derlerdi.

Bu gün akşama doğru görünen gökkuşağı Ankara’nın renksiz yaşamına büyük renk getirdi.

Ankara, 18 Mart 2008