Gönül yorgunu

İçimde bir his dalgası var bugün: kapısı hüzne açılan… Fırtınasına kapıldığım hayat rüzgarında bir yaprak gibi diyardan diyara savrulmayı hazmedemiyor rüzgara gönül mü koyuyorum ne! Belki de savrulan yaprak gibi hafif olmak bana göre değil kim bilir?

Kaygısını duyduğum yarınlara, ulu çınar gibi dik başlı kavuşma isteğim, bana kendi kendime yetme içgüdüsünü ha bire pompalıyor. Önünü alamadığım bu ihtirasa dönüşen arzumun altında ezilmek, belki de şirazesi kaçan niyetime kaderin tokadı… Asileşmeye yüz tutmuş iştiyakıma, satırı indirmeyi zorunlu kılıyor ilahi adalet; haddimi ve sınırım bilmem bakımından…

Sabretmek, dertlerin en haşmetlisine göğüs germektir gerektiğinde. Efkar tılsımına kulak asıp yüz asmak, karakteri basitliğe indirgemekten başka nedir ki zaten. 

Kalemdâr