Görme engelli Ahmet Gür'den anne babalara mektup

Beni engelsiz yaşatan canım annem... Fedakârlıklarını nasıl anlatırım ya da anlatacak bir kelime bulabilir miyim? Bilmiyorum sen olmasaydın asıl engel o zaman başlardı. Ne hayatı öğrenirdim ne de emeklenmeden yürümeyi. Eğer sen olmasaydın; kaderime küsüp köşeme oturup, kaderime teslim olup, ölümümü bekler olurdum belki de... Ya da ne bileyim, belki bu kadar sevmeseydin, bu kadar melek olmasaydın, iste ben o zaman kanadı kırık güvercin misali olurdum. Hayatın tamamıyla görüp görmemekle bir alakası olmadığını öğrenemezdim.En umutsuz anımda tutunduğum bir dal oldun. Senin sayende sımsıkı sarıldım. Hayata ne zaman isyan etmeye kalksam bana Allahtan gelene isyan etme diye kızardın. Bana hep engelin sana cezamış gibi gelebilir, ama bu sana Allahın bir ödülüdür. Bu geçici dünyada karanlıkta kalabilirsin... Ama sabreder, şükredersen kazananlardan olur, Ahiretini ebedi aydınlık edersin. Derdin hep. Anne sana söz veriyorum. Öğütlerini tutup Rabbimize layık kul olacağım.

Hayat bir tiyatro
En zor karakter Engelli çocuğa anne baba olmak ama Ahiret ücreti de yüksek gibi görünüyor.

Benim yufka yürekli aslan babam. Göremediğim için üzülen belki de en çok babamdı. Çünkü ben onun aslan oğluydu m. Babacığım şunu bilmeni isterim ki; evet beden gözüyle görmüyordum belki ama bazen unutuyordum görme engelli olduğumu. Çünkü tutacağım bir el, gören bir çift göz, yufka gibi bir kalp vardı. Sen vardın babam. Elinden tutup ilk bayram namazına götüren,  çivi çakmayı kürekle kum atmayı bana birçok şeyi öğreten, misafirliğe giderken dereden sudan kucaklayarak geçiren sen varsan yanımda, engeller aşılmaz mı hiç aslan babam.Hatırlar mısın sünnetimde ben korkuyordum. Bana  erkek adam korkar mı hiç diye cesaret vermiştin. O cesaretle bütün çocuklar ağladı tek ben ağlamamıştım ve sana sünnetimden sonra baba ben adam oldum demiştim. Sende gülüp koçum diye öpmüştün beni. O sünnet paralarıyla elimden tutup bakkaldan yiyecek almıştın... Dünyanın en mutlu insanı ben olmuştum belki de.
 İnsanın senin gibi tatlı babası olur da benim kendimi engelli yerine koymam biraz nankörlük ve sana haksızlık olmaz mı? Oysa senin yanında hep mutlu olmuştum ben. Canım babam... Sayende karanlık nedir bilmedim ben. Ne zaman düşecek olsam uzanan bir elinle kaldırdın beni. Şükürler Allah’ıma senin gibi aslan bir babam olduğu için sonsuz şükür. Teşekkürler beni ışıksız sevgisiz bırakmadığın için. Allah razı olsun senden Seni çok seven oğlun Ahmet.

Çocuklarına engelli gibi davranmayan anne babaların çocuklarının toplumda daha başarılı olduğu gözlemlenmiştir.

— evet, engelli doğdum ama anne babamın sayesinde engelsiz yaşayıp engelsiz büyüdüm 

— okyonusdan büyük olan sevginiz merhametiniz için teşekkürler.

— yorulmayan, bıkmayan yüreğinize teşekkürler