Göz yaşlarımın karesi ( 3ncü tekil kişinin anotomisi )

(önsöz: Bu isyan bu serzeniş asılı kalamazdı boşluğunda, satırlara alınmalıydı, öylede oldu. Kalem tükenip kağıt isyan etmeye başladığında tarihe sarılır karakterler, ki tarihte karalanacak her zaman birşeyler bulunur. Netice de An'larda tarihin tekerrüründen nasibini alacaklardır...)

Hatalarımı bütün zamanlarda çekimledim. Bütün kip eklerine uyarladım yanlışlarımı. Hiç bir zaman, hiçbir ek yetmedi hissettiklerimi çözümlemeye..Hayat, belki de en anlamsız, en saçma karesinde …

Ellerim yüzümde seyre dalıyorum yitip gidenlerimi.. Her giden bir parçamı götürürken iç savaşlarım sürdü kendimde.. Ve kışın kendini hissettiren bu soğuk akşamında, kalbim daha fazla yapay sevmelere yamalanamayacak halde…

ERKEN TEŞHİS EDEMEDİ KALßİM SAHTE SEVMELERİ BELKİ DE…

İhanetler de, yalanlar da, Tanrıyı bile aldatmaya çalışan gülüşler de bende.. Şimdi ben dalgaların bile barınmak istemedigi fenersiz bir denizden farksızım.. Şimdi ben boyası akmış bir Palyanço gibi yalnızım..

Kapıları istedigim hızla çarpıyorum artık.. Dilim en son sözleri barındırdığı için ağzıma mahçup.. Tırnaklarım ellerimin ihanetinde.. Kirpiklerimde yer etmiş gözyaşlarım..Dedim ya hayat belkide en anlamsız, En saçma karesinde.. Sekiyorum zamanın sekseginde. Sonra bir bakıyorum sobelenmişim en mutlu olduğum yerde, gözlerimi sımsıkı kapatıyorum canımı acıtan sahnelerde. Körebe oynamayı seviyorum. Yaşadıklarımla sanırım küçük geliyor artık yüregim.

Ellerime bütün yıldızlar ışıklarını söndürdü bu gece.. Anne babama söyle yüreğimden büyük sevdim ben.. Anne babama söyle kızının gözlerinden tırnaklarına sürdügü Oje renginde Kan damlıyor..Anne söyLe babama; İç acılarımın toplamı karşlık gelmedi GÖZYAŞLARIMIN KARESİNE…