Gözyaşı Dökme Özgürlüğü

   Anlamlandıramadığımız kimi ağlamaların esasında birçok anlamı olabiliyor. Çocukların bile yalnızca aç olduklarında, susuz kaldıklarında veya uykuları geldiğinde ağlamadığı yapılan çalışmalarla kanıtlanmışken, bir yetişkin olarak biz neden ağlamalarımızı anlamlandırmakta güçlük çekiyoruz? Belki karşılaşılan zor durumlarla böyle başa çıkıyor ve sonucunda rahatlıyoruz.

   Geçmiş ihtiyaçların karşılanmamış olması ya da gelecek kaygısı gibi birikimler gözyaşları aracılığıyla boşaltılıyor olabilir.

      Bazı durumlarda, ağlamaya çözülmesi gereken bir sorun değil de bir ihtiyaç olarak bakılması gerektiğini düşünüyorum.

      Yazılarını büyük bir ilgiyle takip ettiğim gelişim psikoloğu Aletha Solter’in bir sözünü paylaşmak istiyorum: “Ağlamak acı çekmekten kurtulma sürecidir ve insanlar gözyaşı dökme özgürlüğüne kavuşmadıkça kendilerini daha iyi hissedemezler.”

   Peki o süreci siz nasıl değerlendiriyorsunuz? Zihninizden neler geçiyor? Neler hissediyorsunuz? Çocukluk yıllarınızda ağladığınız zaman nasıl tepkiler aldınız?

   Ağlamaya bir de bu açıdan bakabilir miyiz?