Günlüğüm, bir akşam vakti, fotoğrafçı için şiirce yalnızlık

Hayat hep yalnız bırakıyor, sonbarın serin rüzgarı değil mi yalnızlık? Üşüyen yapraklar ,dalları yalnız bırakmış değil mi? Bir melodi, bir dinginlik değil mi yalnızlık? Hayat bu acımasızca savururken içimizdeki binlerce filizlenen aşka dair sevgiyi. Kurutup küllenen korları, yakar durur, içini, hem yalnızlık, hem aşk. Bir deniz martısının kanatlarında uçan,  bir dağın sarı, turuncu yamacına konan güneşin  arka yüzü değil mi yalnızlık? Gece dolunay'da saklı. Kalbinin içinde bir türkü değil mi yalnızlık? Gece çağırdığın sevgilin değil mi yalnızlık?  Hasrete düşen binlerce gönül çınarın, ırmağında akan. Derdini, kederini, içini döken, yalnızlık. Sevincini saklayan. Yalnızlık senin hışırtın. Bir kelebek beneği. Şiirlerine döktüğün hecelerce, gecelerce yalnızlık. Doğanın, kırın içine gizlenmiş, çağıran, fotoğraf karelerine çek, dertlerini, sevgilerini, hasretlerini, aşklarını. Yalnızlığını çek...(N.K)

29 Kasım 2013, 17:45